Fenna is een totaal andere hond dan die we tot haar komst gehouden hebben. Ze heeft weliswaar qua voorkomen dezelfde uiterlijke kenmerken, vier poten, een eigenwijze kop en een staart, maar daar is dan ook alles mee gezegd.
We kochten haar toen ze nog een pup van 8 weken was. Van begin af aan had ze problemen met eten. Ze is behoorlijk kieskeurig. Natuurlijk wilde ze eerst niet een een riempje lopen, maar de baas z'n wil is wet. Een kwestie van geduld en doorzetten dus. Vergeet niet : het is een Friezin. Buiten zagen we dat ze nogal schrikachtig is. We hebben Fenna direct laten wennen aan allerlei geluiden en situaties. We zijn ook direct begonnen haar fysiek te controleren. Dus in de oortjes kijken en doen alsof je die van binnen (oorschelp) schoonmaakt, tussen de voetkussentjes wat rommelen, onder haar staart, in haar bek en meer van die anders gevoelige plekken. Uiteraard leerden we haar ook aan de borstel en de kam wennen. Ze vindt het tot op heden heel gewoon. Vaak zelfs lekker.
Als pup was ze dus al erg schrikkachtig en wat bang uitgevallen en dat is ze nog steeds. Wat haar emoties betreft lijkt het alsof ze een ingebouwde turbo heeft. Ze zit vrij snel in de rode zone als ze opgewonden raakt van bij voorbeeld een bel of wanneer iemand het huis binnenkomt. Ze is dan lastig te temperen. Hetzelfde geldt voor haar gedrag als ze buiten een konijn of kat ziet. Het is een jachthondje en dan gaat de knop ook echt om. Rustig blijven en wachten tot ze terugkomt is dan het beste. Vanwege dat jachtinstinct is ze ook een snuffelaar. Ze kan nauwelijks een paar meter gewoon lopen. Ook als ze haar behoefte moet doen, wordt dat moment voorafgegaan door veel gesnuffel en gedraai. Blijkbaar stimuleert ze zo haar aandrang.Ze heeft geleerd los te lopen. Ook naast de fiets. Ze luister goed. Ze heeft geen moeite om in een hondenkarretje of mandje achterop te zitten. Zelfs in een fietstas! Als ze moe is (Fenna hapt dan als teken even in een broekspijp), is alles snel beter dan lopen.
De eerste paar jaren speelde ze graag met andere honden. Groot, klein, maakt haar niet uit. Maar daarna werd het minder. Aan bepaalde hondjes heeft ze een hekel. Fenna is een paar keer aangevallen door zo'n klein mormel. Fenna is toch ook een bange hond. Ze gaat weliswaar tekeer, maar je kan aan haar houding zien dat ze op dat moment onzeker is.
De stabij loopt over van energie. Elke dag moet ze flink aan de bak, om de accu te legen. Gelukkig is ze thuis geen sloper. Ook niet wanneer ze alleen is. Geen van onze honden waren slopers. Een kwestie van opvoeden? Al onze honden zijn altijd meegegaan op vakantie. We hebben daarbij nauwelijks problemen ondervonden. Neit van onze eigen honden, wel van andere (tegen de regels in loslopen).
Ze is nu 4,5 jaar. Het eten gaat prima. Ze is erg slim en aanhankelijk. Ze kan niet echt rustig in haar mand liggen. Ze is erg alert. Alleen als we in de buurt zijn en zelf op onze kont zitten, horen we haar soms snurken. Natuurlijk verwisselt ze ook van vacht. De verzorging blijft beperkt tot borstelen en kammen. Ze is nog nooit geknipt, zoals onze bouviers en bobtail. Ze heeft geen moeite met kinderen. In tegendeel, ze vindt die erg leuk. Zelfs Emma heeft haar onder controle. Maar ja, Emma is grote honden gewend. Dus zo'n kleintje kan ze ook aan. Ze gaat gemakkelijk in de auto mee. Op de heenweg is ze wat onrustig en moet ze even wennen aan de rit. Misschien omdat we nauwelijks de auto gebruiken. Op weg naar huis heeft madame nergens last van. En wij dus ook niet. Fenna is een aanhankelijke, slimme hond met heel veel energie.