Een gewone ouder gaat geen verhaal halen, maar navraag doen op school. Die neemt niet zomaar aan wat het kind vertelt. De ouders die verhaal gaan halen nemen vaak een dreigende houding aan en gebruiken grove taal. Dus weten we van wie het etterbakkie dat heeft geleerd. Er zijn er bij die ook fysiek geweld gebruiken. Allemaal tekenen van onmacht, die ook bij de opvoeding van zo'n verwend kind een grote rol speelt.
In het voortgezet onderwijs zijn het de leerlingen, die zich misdragen. Logisch, want de kleine etterbakkies worden ook groot. De oplossing lijkt mij heel eenvoudig. Voor ouders en/of kinderen die zich misdragen : twee keer geel is rood. Met een rode kaart op zak wordt iemand alleen toegelaten indien hij/zij een cursus volgt / gevolgd heeft om het gedrag te verbeteren. Een soortgelijke maatregel moet voor de overblijf gelden. Kind vervelend? Pas zelf dan maar op je kind.
Anderzijds vind ik het niet juist dat iemand louter op basis van cijfers of een diploma toegelaten wordt tot een lerarenopleiding. Een potentiemeting lijkt mij ook heel belangrijk. Vele leraren zijn niet in staat om te gaan met (groepen) leerlingen. Ze kunnen geen orde houden (gebrek aan psychologisch overwicht) en weten niet om te gaan met misdragingen van een kind.
Beatrix zei het decennia geleden al : "Er is nog veel te doen."