Ik hoor het zo vaak om me heen : 'Waar ben je ergens?' of 'Wat ben je aan het doen?' en meer van dat soort zinloze gevraag. Lekker interessant hoor.
Sommigen onder de nomofoben besmetten hun kinds ook met hun fobie. Zelfs op basisscholen moeten hun kids hun smartphone in de klas aan hebben staan, zodat ze direct op elk willekeurig moment te bereiken zijn. Probeer dat als docent maar eens te verbieden. Geheid dat men een kwaaie ouder op de stoep heeft staan.
Ik kijk hooguit twee keer per dag in mijn mailbox. Dat doe ik thuis achter zo'n ouderwetse pc. Mijn smartphone neem ik meestal alleen mee als ik alleen op stap ga. Op de motor of met de auto of trein. Voor het geval dat. Dus het apparaat staat uit. Het is mij al een paar keer overkomen, dat, als ik hem een keer wil gebruiken, de accu leeg is! Haha! Ik gris dat ding uit de la en stop hem in mijn zak.
Vanwege mijn brede interesse en ouderwetse opleiding hoef ik niet alles op het internet op te zoeken. Dat scheelt. En als ik iets wil weten, schrijf ik het even op. Als ik achter de pc zit, pak ik het briefje met aantekeningen en ga dan pas op zoek.
Vergeleken met de lijders aan nomofobie, zie ik veel meer van de wereld om me heen. Het aantal verkeersongevallen vanwege het gebruik van een smartphone in het verkeer, stijgt. Hoe vaker andere verkeersdeelnemers met hun smartphone bezig zijn, des te alerter ik in het verkeer moet zijn. Ik hoop daar geen slachtoffer van te worden. Want ik zie en/of hoor ook niet alles. Ik ben maar een mens zonder smartphone.