Gelukkig had ik met deze situatie rekening gehouden. Toen ik de auto naderde, zag ik namelijk dat de bestuurder niet één keer in zijn spiegels keek. Ook niet toen mevrouw met beide beentjes op de aangrenzende stoep stond en op het punt stond het portier dicht te gooien. Mijn grijze massa vertaalde die informatie in : Let op, een bestuurder die niet anticipeert! En dus passeerde ik de auto met gepaste afstand, terwijl ik hem extra goed in de gaten hield. De afstand was net genoeg om met de vlakke hand op de zijruit te slaan, toen meneer begon te rijden. Hij keek mij verbaasd, geschrokken en toen enigszins kwaad aan. Volgens mij net zoals Jozef toen hij van Maria vernam dat ze zwanger was.
Toen meneer even later mij passeerde, keek hij stug voor zich uit. Iedereen maakt wel eens een fout. Zelfs ik! Hahaha! Maar dan steek ik toch altijd wel even mijn hand op, ten teken van 'sorry!'.
We glijden langzaam de kerstavond in. Niets bijzonders hoor. We eten gewoon stamppot boerenkool met worst. Morgen vieren we Kerst met z'n drietjes. O ja, het wordt geen konijn, maar een rollade.