Eind deze week is het weer zover. Dan is het voor de 67 ste keer mijn geboortedag. Nog even en dan, als het meezit, word ik 70 jaar! Een vreemde gedachte. En of ik daar blij mee zal zijn? Dat hangt ten eerste af van mijn gezondheid. Afgezien daarvan wil ik ook nog kunnen blijven genieten van mijn dierbaren en leuke dingen blijven doen. Dat laatste wordt steeds lastiger vanwege de alsmaar stijgende kosten. Volgens het Nibud loopt 40% van de gezinnen achter met het betalen van rekeningen. Nou, dat is nogal wat. Zelf heb ik een rood gloeiende hekel aan rood staan. Dus snoei ik liever tijdig in mijn kosten. Wat mijn zorgverzekering betreft probeer ik elke verhoging voor een deel teniet te doen, door iets te schrappen of over te stappen. Tja, je moet toch wat? Zo'n minister heeft makkelijk praten met haar inkomen. Ze kan een 10 sterren polis nemen met een dito aan aanvullende verzekeringen. Ik krijg steeds meer het gevoel, dat werken veel leuker was dan met pensioen zijn. Toen ik nog werkte, dacht ik het tegenovergestelde. Zo zie je maar weer. Tijden veranderen. Vooral de gezondheidszorg (steeds minder voor meer geld) baart mij zorgen. Ik maak me ook steeds meer zorgen om de jongere generatie. Ik vind niet dat we er de afgelopen decennia op vooruit zijn gegaan. In welvaart noch in welzijn. Maar zo lang het nog gaat zie ik mezelf niet de hele dag thuis zitten. Dat lijkt mij vreselijk.
