We houden het gewoon bij de enige echte Zwarte Piet. We houden het maar bij de pragmatische meerderheid. Zelf ben ik niet zo hypergevoelig voor de kleur zwart. Of bruin of Noord Afrikaans getint. Misschien omdat ik het zelf ook ben.
We stapten met z'n drietjes op de fiets (drie fietsen dus) en peddelden naar Dronten West. Daar troffen we Robert en Carina met de kleine Emma en natuurlijk ook Ben en Karly met de kids. Er werd in de keuken druk gewerkt aan allerlei lekkere hapjes, die elk van ons had meegebracht. Jill was merkbaar gespannen. Zij heeft de klokkenluider nog niet gesproken.
Tegen zeven uur werden de ramen met strooigoed bekogeld. Even later betraden Sint met zijn Pieten (gewoon zwart) de huiskamer. Met behulp van een dik boek, werd een paar mensen naar voren geroepen. Ze moesten stuk voor stuk plaatsnemen op Sints schoot. Alleen de kleine Emma vond Sinterklaas een eng persoon. Die Zwarte Pieten waren ook voor haar geen enkel probleem. Ik hoefde gelukkig niet bij die ouwe plaats te nemen, want dat zou mij weer herinneren aan mijn trauma dat ik opliep tijdens een sinterklaasfeest in het Irenegebouw in mijn geboortedorp.
We hebben een behoorlijk aantal liedjes gezongen, maar toen moest de vreemdeling weer voort. Volgens mij een uniek stel, want welke vreemdeling komt hier ons verwennen en vertrekt daarna weer naar zijn eigen land? De Pieten lieten twee goed gevulde zakken met cadeaus achter. Het was al met al een zeer gezellige pakjesavond!