Gezeik vanwege geblaf

Fenna volgt een cursus

Een bekend fenomeen : je hond blaft en als de buren erover klagen bestempel je dat gemakshalve als gezeik. Ben je er zelf dan mooi vanaf? Nee! Je bent slechter af, omdat je niet bereid bent om toe te geven dat je overlast veroorzaakt en daarover niet met de buren wil praten. Ik vind dat een beetje asociaal. Zo zie ik dat.
In Schoonhoven hebben wij buren gehad die beiden werkten. En toch namen ze een Dobermann pup in huis. Dat beest pieste en poepte in huis (mag van mij), maar ging ook flink tekeer; blaffen en janken. Helaas was de overlast onbespreekbaar. "Dat doet onze hond helemaal niet", was de reactie. Naar geluidsopnames wilde het stel ook niet luisteren. Totdat andere buurtbewoners gingen klagen. Maar ja, toen was iedereen een zeikerd.
Veel honden worden niet geleerd alleen te zijn. 'Oppassen' noemen wij dat. Als Fenna dat woord hoort (vaak in combinatie met 'boodschap doen'), weet ze waar ze aan toe is. Tijdens het trainen van een pup hebben we de tijd van afwezigheid geleidelijk uitgebouwd. Tijdens die training gingen we vaak stiekem luisteren en, indien mogelijk, ook gluren. Om extra ogen en oren in te zetten hebben we ook soms cassettebandjes, een videocamera en de telefoon gebruikt. En natuurlijk ook geregeld de buren gevraagd of ze iets gehoord hebben tijdens onze afwezigheid. Buren vinden het al fijn als ze weten dat aan het alleen-zijn aandacht wordt besteed. De kunst is voordat de hond ongewenst gedrag gaat vertonen weer thuis te zijn. Een kwestie van timing. En uiteraard belonen als het goed gegaan is.
Fenna moest na haar terugkeer bij ons opnieuw leren om alleen te zijn. Ze kan nu zonder problemen zo'n 4 tot 6 uur alleen zijn. Als het langer gaat duren, proberen we haar toch mee te nemen en anders schakelen we een oppas in.