Het nieuwe gebouw was net niet helemaal af. De brievenbussen waren nog niet geïnstalleerd. De post werd gewoon in de hal neergelegd in een kistje. Met gevolg dat mijn girobetaalkaarten werden gejat.
Het betrof een eenkamerappartement, met een douche en toilet en een open keuken met bar. De kamer hebben we met een tussenwand opgedeeld in een zit- en slaapgedeelte.
De nacht voor de huwelijksvoltrekking had ik alleen doorgebracht. Sonja sliep bij haar moeder en zusje thuis.
Ik heb mezelf in mijn pakkie deftig gestoken en ben na wat foto's naar de Splinterlaan gereden. Daar wachtte een zeer mooie bruid mij op. Niet veel later kreeg ik van haar moeder de wind van voren, want ik had Sonja's stola vergeten. "Stola, stola, wat voor stola?" Ik wist ondanks mijn zeer scherpe geheugen namelijk nergens van. Ik hield het maar op de stress die volop aanwezig was.
Toen wij het gemeentehuis in Leiderdorp betraden, hoorde ik de suppoost roepen : "Hé, jullie zijn al getrouwd!" Toen we achterom keken, zagen we dat hij naar mijn jongere broer en zijn vriendin (vrouw dus) wees. Die waren dezelfde dag 's morgens in het geheim getrouwd.
Na de huwelijksvoltrekking tuitte de ambtenaar zijn lippen en keek mij wat vreemd aan. Ik dacht : "Doe effe normaal joh!". Pas toen iemand anders zei : "Jullie mogen elkaar kussen", begreep ik wat hij bedoelde.
Onze huwelijksdag was erg sober van opzet. Door omstandigheden voelden we ons gedwongen veel eerder te trouwen dan we zelf gedacht hadden. We hadden immers net een jaar verkering. Nee, de bruid was niet in verwachting. De kleine Ben zou pas zo'n twee jaar later ter wereld komen.