Juffrouw met bikkels

Ze heeft me onbedoeld (neem ik aan) een trauma bezorgd. Ze kwam mij zeer streng over. En toch was het een knap uitziende vrouw, ondanks haar grijze haren. Ze schreeuwde in en trok aan oren. Ze gaf je soms ook een tik. Mijn linkshandigheid speelde mij nog steeds, ik zat inmiddels in klas 3, parten. Ik moest en zou met rechts schrijven, tekenen, de bladzijdes omslaan enz. Ja, ik was bang voor haar. Zelfs als we moesten zingen was ze streng. Ze had ook liedjes met rare teksten. Zoals:
Arimoesdijne astrinshoe,
Kadifikasjoe kadifikasjoe
Volla volla getta
Astrink sjoe
asjoe.
Zeg nou eerlijk : dat lijkt toch nergens op? Ja, ik heb die rare tekst onthouden. Stom hè? Volgens juf was dat een liedje om onze lippen soepel te maken. Huh? We moesten toch altijd enkel luisteren?
Toch ben ik een keer bij haar thuis geweest. Ze woonde ook in de Resedastraat. In het zelfde blokje waar ook onze CdK, Leentje Verbeek, gewoond heeft. Die woonde ongeveer in het midden in een

bovenwoning. Maar juf woonde beneden op de hoek, naast het pleintje met garages (foto) waar we vaak een balletje trapten en bijna even zo vaak werden weggestuurd. Ook dat blokje duplexwoningen is gesloopt.
Soms klommen we op het dak van die garages, om appeltjes te plukken uit een boom die in de tuin van de burgemeester stond.
Ik liep bewust nooit langs haar huis. Vaak liep ik achter dat blokje door de brandgang, die naast het pleintje op de Resedastraat uitkwam. De brandgang splitste zich achter ons huis richting de Hoofdstraat en de Resedastraat. Op de foto is de brandgang nu trottoir geworden. Ondanks mijn angst voor haar moest ook ik bij juf op bezoek komen. Samen met nog een paar klasgenootjes. We zaten op de vloer en speelden dan met bikkels. Ik moest een (rechter) handje vol omhoog gooien en ze proberen op de rug van mijn (weer rechter) handje op te vangen. Meer kan ik me niet herinneren van het spel en die anders altijd zo mooie vrije woensdagmiddag midden jaren 50.