Toen ik bij mijn fiets was aangekomen, zag ik een (nog) oudere vrouw zoekend heen en weer lopen. Toen ze bij mij in de buurt was vroeg ik haar : "Kunt u uw fiets niet meer vinden?" Ze bevestigde mijn vraag. Op mijn verzoek beschreef ze haar fiets. Het was een zilvergrijze vouwfiets, de vrouw was krap 1.50 meter groot, die ze met een extra kabelslot aan zo'n rvs beugel had vastgezet.
Ze wist zeker dat ze haar fiets in mijn rij had gestald. Voor alle zekerheid vroeg ik waar ze geweest was voor haar boodschappen. "Ik ga altijd alleen naar de Deen", zei ze. Wij stonden recht tegenover de ingang van de super. Voor alle zekerheid hebben we samen de hele rij, zo'n 300 meter, fietsen gecontroleerd. Maar zonder succes. Haar vouwfiets was nergens te bekennen. "Mijn fiets is weg!", zei ze berustend. Ze besloot haar man te bellen, om haar te komen ophalen. Ze bleef volhouden dat ze op de zaterdag enkel naar die ene supermarkt gaat en dat ze telkens weer haar vouwfiets in dit vak stalde. Wel sneu voor haar.