Een kinderverhaaltje?

st....out moest ik schrijven

In een leesboekje van Jill, bestemd voor kinderen die met lezen beginnen, las ik een nogal vreemd verhaaltje. Het was getiteld 'Pa is weg'. Een kindje vertelt over een knallende ruzie tussen pappa en mamma. Er wordt met deuren gesmeten en andere dingen gedaan en taal gebruikt die het kind zelf allemaal verboden is. En dan op een dag is pa plotseling weg.
Niet veel later komt ene Hein in huis. Ome Hein moet het kind de man noemen van mamma. Hein kan volgens het kindje niet met zijn handen van mamma afblijven en zoent haat voortdurend. Het kind vindt de aanwezigheid van ome Hein helemaal niets en besluit tot daden over te gaan. Zo is hij van plan iets op de trap te leggen, zodat ome Hein van de trap zal vallen(!). Het kindje plast ook elke dag op de plek waar ome Hein in bed ligt. Hij wil dit alles volhouden, totdat die nare ome Hein vertrekt. Einde verhaaltje.

Ik was met stomheid geslagen. Zo'n verhaaltje had ik helemaal niet verwacht in een leesboekje voor kinderen die nog moeten leren lezen. Worden ze soms alvast klaargestoomd voor een eventuele echtscheiding van pappa en mamma en hoe ze eventueel kunnen omgaan met de nieuwe partner?
Heel anders dan het Aap Noot Mies dat ik geleerd heb en de verhaaltjes uit mijn eerste leesboekje. Dat ging ongeveer zo : Een aap. Een aap met een noot. Een noot van Wim. Eet de noot maar op. Maar val niet uit de goot. Ik las die boekjes met een groen kartonnetje als leeskaartje. Dat kartonnetje moest ik dan mooi recht onder de woorden van de zin leggen, zodat ik niet afgeleid werd door al die andere woorden. Oké, tijden veranderen en kinderen zijn veel sneller volwassen (vindt men). Maar dat verhaaltje uit Jills leesboekje is wel héél erg anders.