In voorkomende gevallen heb ik de gewoonte om geen aandacht te schenken aan iemands probleem. “Niet mijn probleem”, denk ik dan. Het is trouwens iets wat ik terugzag in cases voor managementopleidingen. Als medewerkers onderling ruzie hebben, sprong ik er als leidinggevende niet tussenin. Dat zoeken ze maar zelf uit, want daar zijn ze volwassen genoeg voor. Ik greep enkel in als projectdoelstellingen eronder gingen lijden.
Neemt niet weg, dat ik gewoonlijk best behulpzaam ben. Behulpzaam genoeg om in andere situaties wel problemen van anderen op te lossen of erover te adviseren. Zowel gevraagd als ongevraagd. De een heeft een duwtje in de rug nodig, de ander een schop onder de kont. 😄