Vanmiddag heb ik de eigenaresse van de Batavus Mambo nog gesproken. Ik maakte me wat zorgen over de staat van haar fiets. Het is het enige vervoermiddel dat ze heeft. Ze gebruikt hem vrij intensief. Gisteren kreeg ik niet de kans de fiets eens goed te bekijken. Ze was onderweg toen ze mij aansprak. Ik wilde toch nog even controleren hoe het met de ketting gesteld is. Gelukkig stond de fiets buiten. Toen ik het achterwiel van de grond had en de trapper ronddraaide hoorde ik de ketting in de kast slepen. Ze vertelde dat die rare geluiden haar bang maakten. "Ik durf bijna
niet meer te fietsen", vertelde ze. Ze vond het goed dat ik de ketting zou vervangen. Toen ik thuis de fiets op z'n kop zette, keek ik tegen een kale, versleten achterband aan. Oeps! Nog meer onderhoud. Op dat moment kwam ze net voorbij lopen. Maar ze had geen tijd, vanwege een afspraak hier in de buurt. Ik wilde haar de band laten zien. Een nieuwe set banden (de binnenband wilde ik ook maar gelijk doen) kost al gauw €35. Daar wil ik wel groenlicht van haar voor hebben. Intussen heb ik de oude uitgerekte ketting alvast verwijderd. Eigenlijk zouden ook alle kabels vervangen moeten worden, om het geheel weer picobello te maken. De beschermende kunststof is deels verdwenen. De kabel eronder roest. Ook dat kost natuurlijk geld. Ik heb de nieuw ketting op maat gemaakt met een kettingpons. Uiteraard met het achterwiel zover als mogelijk naar voren geplaatst. Dan kunnen de kettingspanners later nog vaak aangedraaid worden. Ik had erg veel moeite met het omleggen van de nieuwe buitenband. Mijn handen hadden het zwaar. Zo'n buitenband leg ik bij voorkeur met mijn handen om de velg. Uiteindelijk is alles weer glukt. De eigenaresse was erg blij en tevreden. Ik heb haar gewezen op de roestige kabels. Ik had al naar een setje gekeken, zodat ik haar de prijs ervan kon vertellen. De naam van de fiets bracht me trouwens weer terug naar mijn jeugd.
