Terugkijkend naar mijn levenspad, kan ik alleen maar zeggen : het moest zo zijn. Die gedachte geeft mij rust en dankbaarheid. Daarnaast ben ik dik (en) tevreden. 😁
Soms dacht ik na over de keuzes die ik gemaakt heb. Niet vanwege enige spijt, maar uit nieuwsgierigheid. Met als uitgangspunt : Wat als? In een aantal gevallen weet ik nu, dat ik met een andere keuze minder lang gelukkig geweest zou zijn. Die keuzes hielden geluk voor de korte termijn in. Dat gold zowel voor mijn privé leven als voor mijn loopbaan. Ik heb nooit de gedachte gehad van : "Had ik maar...." Ik heb telkens weer heel bewust en weloverwogen mijn keuzes gemaakt en de daarbij behorende risico's ingecalculeerd en voor lief genomen. Over het algemeen heb ik nergens spijt van. Ik ben dus een bofkont. Vooral omdat ik gedragen word.