Ze vertelde dat ze sindsdien als jonge tiener veel geleerd had : schoonmaken, de was doen, koken enz.
Om die reden schrikt ze van veel jongere vrouwen, die niet eens op een goede manier de vaat kunnen doen. “Ze doen dat gerust in vies water!”, zei ze geschokt. Ze vertelde hoe ze tijdens bezoekjes aan jongere kennissen en familie schrikt van de wat groezelige woningen.
Na de koffie pakte ze de beide kopjes, plaatste ze in de spoelbak en vulde ze met water. Toen ik dat zag, zei ik : “Hé, zo doen wij dat ook altijd.” Pas als ze uitgespoeld zijn gaan ze in de afwasbak. Dat geldt trouwens voor al het keukengerei.
Van diverse kanten heb ik gehoord dat volwassenen die weinig doen aan het huishouden, dat thuis als kind ook nooit hebben hoeven doen. Alles werd voor hen gedaan. Leuk als kind, dat wel, maar ook niet echt verstandig van hun ouders. Het gaat vaak om emotionele redenen. Maar als volwassen geworden kind, lijkt me dat je toch wat leergieriger en actiever geworden bent. Wie wil er nou na een werkdag thuiskomen in een groezelige omgeving? Er zijn er dan ook die alsnog moeten koken, omdat de partner ‘dat niet kan’. Mijn moeder zei : “Kan-niet is dood.” Het is eerder gemakzucht of liever lui dan moe zijn. Ik vind het helemaal erg, wanneer een van de partners een parttime job of helemaal geen werk heeft. Zij leiden een egoïstisch leven. Voor alle duidelijkheid, ik heb het over gezonde mensen. Er is altijd nog een andere optie : iemand vragen die taken tegen betaling over te nemen. Het huis hoeft niet vies te zijn.