De bewoonster die mij gisteren tijdens het snoeien haar kliko aanbood gaat verhuizen. Op zeer korte termijn. Eind deze maand is het zover. Ze gaat naar een beschermde woonomgeving. Vanwege de lange wachtlijsten, moest ze snel beslissen, vertelde ze mij. Ze heeft een beperking die lastig onder controle te houden is. Daar is tot op zekere hoogte zorg / toezicht voor nodig. Het is lastig als je een beperking hebt, die ertoe leidt dat je de medicatie daarvoor vergeet in te nemen.
Het is een verstandig besluit vindt ze zelf. Ze is zich erg goed bewust van haar eigen situatie. Ik heb een aantal klussen voor haar gedaan. Daarop heeft ze heel sympathiek en dankbaar gereageerd. Wat ik trouwens zo bijzonder vind is het volgende. Hiier in de buurt zijn het juist de mensen met een beperking die zich 'normaal' weten te gedragen. Ze hanteren veel betere, prettiger omgangsvormen dan de mensen die zogenaamd niets mankeren. Heeft men de boel soms omgedraaid? Zijn de 'normale' mensen lastig en die met een beperking gewoon? Ik zou het bijna gaan denken. Ik heb mevrouw aangeboden haar eventueel te helpen met de verhuizing. Niet om te sjouwen, maar misschien moeten er andere dingen gedaan worden. Zoals het verwijderen van een hek en/of een afdak of spijkers en/of schroeven uit muren.