Geregeld zie en spreek ik ze in mijn dromen; de dierbaren die niet meer onder ons zijn. Misschien vanwege een onbewust verlangen? Meestal ben ik dan ook weer in ons oude dorp. Alles lijkt dan zo gewoon. Ook al klopt het niet, dat in die omgeving van zo'n 70 jaar geleden iedereen volwassen is. Maar het blijft bijzonder en aangenaam. Totdat ik weer wakker word. Dan ben ik voor even ietwat teleurgesteld weer terug in het heden voor een nieuwe dag. Een nieuwe dag in een wereld, die mij vooralsnog 'gevangen' houdt. Met andere dierbaren en leuke bezigheden.