Terugkijkend op mijn loopbaan zie ik een patroon, waarin de komst van nieuwe leidinggevenden vaak tot mijn ontslag en/of vertrek heeft geleid.
Toen mij dat voor het eerst overkwam, had ik (achteraf gezien) naar de rechter moeten stappen. Maar ach, ik was nog jong (26) en het was mijn tweede baan. Ik heb toen mijn vakantiedagen en overuren opgepakt en ben spoorslags vertrokken. Daar baalde men wel van, want tot dan was ik hoofd Automatisering.
In een ander geval (1992) ging de zaak, een detacheringsbedrijf, failliet nadat er een nieuwe directeur gekomen was. Die man bakte er niets van. Hij was voorheen controller bij het bedrijf. Na ruim 10 jaar daar gewerkt te hebben heb ik op het nippertje het zinkend schip verlaten.
In twee andere gevallen van nieuwe directeuren ben ik wel naar de rechter gestapt. Beide zaken (1994 en 2005) won ik weliswaar, maar ik voelde me meer een verliezer. In een andere situatie werd na de komst van een nieuwe directeur (1999) ondanks de toezegging van de vorige, mijn contract niet omgezet in een voor onbepaalde tijd. Terwijl ik succesvol (binnen tijd en budget) het project afgerond had.
Een nieuwe directeur (nb. van Molukse komaf) beweerde dat ik tijdens mijn ziekteverlof ontslag genomen zou hebben. Ik heb hem gevraagd mij mijn ontslagbrief te tonen. Dat kon ie natuurlijk niet. Hij wilde alle fieldmanagers vervangen door HRM medewerkers. Hij stuurde mij naar huis met behoud van salaris en emolumenten als leaseauto, mobiele telefoon en onkostenvergoeding. De situatie duurde een halfjaar, waarin ik ander werk deed.😁 Ik nam daar ontslag met een vergoeding.
Bij een andere werkgever bleek het bedrijf tijdens mijn vakantie overgenomen te zijn. We kregen een nieuwe directeur dus (2003). Hij maakte ons bedrijf leeg. Collega's werden in groepjes ontslagen en ik nam zelf tijdig ontslag.
Bij mijn laatste werkgever waar ik als IT manager werkte, kreeg ik na 3 maanden ook een nieuwe directeur. Een Duitse interim, die eerder ervoor gezorgd had dat de oorspronkelijke (die mij aangenomen had) ontslagen werd. Met vervalste bewijsstukken probeerde hij mij en een collega te ontslaan. Achteraf bleek hij een dubbele agenda te hanteren; hij wilde IT te willen uitbesteden. Hij heeft geregeld onder vier ogen mij racistisch benaderd, mij proberen te kleineren en discriminerende opmerkingen gemaakt. Het werd in 2005 mijn tweede rechtszaak. Ik ben daarna uit de IT wereld gestapt. Ik was de cowboywereld die IT heet zat.