Muurvast

Vanmiddag kwam een buurtgenoot mij vragen naar een stuk gereedschap. Hij worstelde met een asmoer van zijn auto. De moer zat muurvast. Helaas gaat mijn doppenset (mijn spellingscontrole stelt doppenslet voor), zoals veel gebruikelijk bij die sets, niet hoger dan 32 mm.
Ik bood hem een oud stuk gereedschap aan. Een enorm zware sleutel, die ik van mijn pa heb. Ik ken de sleutel al sinds mijn vroege jeugd. Volgens mij kwam dat ding van een (gestrande of gesloopte) onderzeeboot. Dat zou dan respectievelijk de O19 of de O21 kunnen zijn geweest. De O19 ligt namelijk nog steeds op het Ladd Rif. Dat wrak had natuurlijk al lang geleden naar Den Helder overgebracht moeten zijn. Als eerbetoon aan hen die voor onze vrijheid vochten. Het ligt nu al ruim 70 jaar muurvast op dat rif.
Toen ik die oude sleutel overhandigde en vertelde over de mogelijke oorsprong, bleek de buurtbewoner ook bij de Onderzeedienst gewerkt te hebben. Ik liet hem gelijk maar even de bloedvlag van de O21 en de vaan van de O19 zien, die bij ons aan de muur hangen. Van het een kwam het ander. Het duurde even voordat hij zijn werk kon hervatten met die oude sleutel. Helaas was de moer te diep verzonken om hem met die zware sleutel te pakken. Neemt niet weg dat de buurtbewoner vol lof was over die oude onderzeebootsleutel.
Ik weet hoe vervelend het kan zijn als een klus stagneert door gebrek aan goed gereedschap. Daar kan ik ook tureluurs van worden, net als hij. Verhitten zou een oplossing kunnen zijn. Of anders toch naar een garage om de moer te lossen en weer (minder) vast te laten zetten, om thuis de klus voort te zetten. Misschien is zo'n grote dop ook wel even te huren of te lenen bij een garage.
Ik werd op voorhand al nieuwsgierig wat ik tegen zal komen als ik de remschijven van de Ducato ga vervangen.

Reacties en e-mails

Vanwege mijn blog krijg ik allerlei verzoeken en reacties. Ze variëren van een vraag om een foto of het mogen overnemen van een berichtje tot een opzegging. Ja, een opzegging. Van lezers, die na een bepaald berichtje afhaken. Ik vind het allemaal prima. Echter, voor de afhakers : er geldt een standaard opzegtermijn van twee leesmaanden.
Soms krijg ik thuis bezoek. Ook leuk.
Iemand schreef een keer dat als het mij hier niet zou bevallen, ik beter terug kon gaan naar Indonesië. Meneer is duidelijk een selectieve lezer van mijn blog. Of, en dat zou ook zo maar kunnen, hij weet niet dat mijn geboorteplaats Leiderdorp niet op Java maar in Zuid Holland ligt. Het onderwijs is immers sinds de invoering van de Mammoetwet flink gekelderd.

Op voorhand een verzoek

Zijn voorstel geeft mij toch ook moed. Men zou mensen die het hier niet bevallen inderdaad terug moeten sturen. Het is een vreemde gewaarwording wanneer mensen naar ons land 'vluchten', vervolgens hier de boel naar hun hand proberen te zetten, ons kaalplukken en dan weer teruggaan naar hun 'gevaarlijke' landje om daar gelukkig te zijn.
Iemand vroeg mij of ik voldoende nachtrust krijg, vanwege al die verhalen en het werk wat ik daarnaast doe. Mijn antwoord is simpel. Ik doe naast de hulp aan ouderen nogal erg eenvoudig, slecht betaald, vaak supersaai werk. Als ik dat doe, denk ik na over andere zaken. Dus als men mij hoort lachen, is dat ergens andersom en dus niet vanwege het werk. Ik maak korte aantekeningen als aanzet voor een berichtje. Zoals Vogels tellen; mus; muziek. Daarna is het een kwestie van typen. De titel bedenk ik vaak achteraf. Op dit moment staan 21 van die berichtjes in concept klaar.
Er zijn ook zeer oplettende lezers. Die zien dat ik soms achteraf alsnog correcties aanbreng op eerdere berichten. Dat klopt. Ik ben nogal een pietje precies. Haha!
Een mevrouw vindt mij nogal links. Met een s dus. Ik noem het liever sociaal bewogen. Links zijn mensen die links lullen en rechts vangen. Ik ken ze van zeer nabij. Ze zijn in de regel onbetrouwbaar. Mensen met een dubbele moraal. Niet willen studeren, maar wel net zoveel (liever meer) vangen dan de gestudeerden. Ze willen wel een leger, maar dan een goedkoop leger. En ze zijn niet gewend Nee! als antwoord te krijgen. En linkse mensen zijn asociaal en vinden het geen probleem om vanwege het geld alsnog kapitalist te worden. Zo ben ik dus niet, mevrouw.
Ik heb ook een lezer, die geregeld zelf een stukje aanlevert voor publicatie. Dat vind ik erg leuk. Dat zouden er meer moeten doen!

Camper , kampeerbus te koop

Nee, die van ons houden we hoor. Het gaat om het groene busje dat ik vorige week hier in Dronten zag staan. Het is van hetzelfde type als dat van ons. Ik heb toen ook even een blik naar binnen geworpen. De bus oogde vrij kaal. Er zat ook nog een tussenschot in. In de bestuurderscabine stond een stoel en een tweezitsbank. Dus plaats voor drie. Er staat ook een koelbox en een kist in. Achterin kan een bed gemaakt worden.
Ik vond de bus een typische wagen om zelf te verbouwen en in te richten. Hij zag er van buiten gaaf uit. Wie interesse heeft moet het 06 nummer maar eens bellen. Ik hoop dan wel voor je, dat ie nog te koop is. Het voorjaar is in aantocht en de belangstelling stijgt evenredig aan de buitentemperatuur.

Nepnieuws

Ik blijf lachen om veel nieuws. Dit keer vanwege het gedoe rond nep-nieuws. Als voorbeeld wordt genoemd het bericht waarin gemeld werd, dat de Paus het eens is met Donald Trump. Iedereen met een beetje verstand en objectiviteit in het hoofd, weet dat het een nep-bericht is.
Vanuit de EU waarschuwt men de sociale media nep-nieuws te weren. Dus lezen we niets meer over die 500 euro van D66 voorman Pechtold, de populistische beloftes van Rutte en al die andere leugens van de gevestigde politieke partijen?
Nep-nieuws van de EU zelf lezen we dan ook niet meer. Zoals het ineenstorten van de EU als een lidstaat afvalt. Of wanneer een land de Euro zou afschaffen. Dat landen als Griekenland, Italië, Spanje, Portugal financieel gered kunnen worden. En dat zwaar corrupte landen 'volwaardig' lid kunnen worden van de EU. Ik bedoel in het algemeen het EU nieuws dat zegt, dat EU- en nationale politici eerlijke mensen zijn en zeker niet corrupt, zoals twee derde van de kiezers vindt.
Dat diesel verhaal, de corrupte omgang met allerlei industrieën, functionarissen enz. in het algemeen gezegd 'dat veel invloed gekocht en macht verkocht wordt', komt eindelijk in het nieuws. Net zoals het werk dat veel van de EP'ers al dan niet in het geniep voor lobbybedrijven doen.
Ook ander nep-nieuws van onze overheden verdwijnt dan. Dan zien we tenminste dat de realiteit heel anders is. Dat de werkloosheid nog steeds groot is, de export niet flink groeit, de kosten de pan uitrijzen, dat de armoede toegenomen is, welke bevolkingsgroepen veel criminaliteit veroorzaken, hoeveel burgerslachtoffers de Nederlandse F16's tijdens hun missies veroorzaakt hebben en vooral hoe het met vlucht MH17 gegaan is. Kortom, we kunnen eindelijk lezen hoe corrupt onze politici en media al die jaren zijn geweest.

De huismus

Ik weet niet beter dan dat ze er zijn. Met een onderbreking van 3 jaar ken ik ze al vanaf mijn eerste herinneringen. Overigens was er tijdens die drie jaar op Curaçao ook een huismus. Dat was mijn grote broer, die ging nooit mee met ons naar buiten.
Als kind heb ik vaak geprobeerd zo'n musje te vangen. Ik ben zelfs een dag op mijn buik over de grond gekropen, met in mijn vuistje een beetje zout geklemd. Mijn lieve mamma had mij, na mijn zoveelste mislukte poging, namelijk geadviseerd zout op de staart van zo'n musje te leggen. Het beestje zou dan doodstil blijven zitten, zodat ik het gemakkelijk kon pakken. Ik had toen al zo'n groot vertrouwen in anderen. Ze vertelde later dat ze vanachter het raam naar mij had zitten kijken. Ik heb mijn moeder toen een zeer vrolijke dag bezorgd, zei ze lachend. Later overkwam mij weer zoiets, maar dan met een ooievaar. Ook weer dankzij mijn mamma.
Mijn grote broer ging later toch naar buiten. Mijn jongere broer loste hem af. Die vierde zijn vakanties het liefst thuis. Mijn pa was ook een huismus. Dus ik weet niet beter.
Afgelopen weekend zijn er weer veel huismussen geteld. Ze houden stand, ondanks het vele verzet tegen die vogelgroep. Ze worden overal weggejaagd. Ze kunnen niet meer onder dakpannen terecht en veel hagen zijn vervangen door schuttingen. Het brood gaat naar de voedselbanken. Het kattenbestand is ook flink opgevoerd. Maar de huismus houdt stand. Niet alleen dankzij onze rijst. Volgens sommigen wordt de huismus net als wij beschermd. Door een hogere macht: His eye is on the sparrow.

Ons grote probleem

Een rechtbank heeft beslist, dat de weigering van een aantal imams in 2015 onterecht was. De 'heren' stonden geregistreerd vanwege hun haatdragende uitspraken over Joden en homo's. De rechter vindt dat geen enkel probleem, waarschijnlijk omdat hij / zij hetero is of vanwege de vrijheid van meningsuiting. Dat weet ik dus niet. De rechter vond wel dat de vrijheid van godsdienst zwaarder weegt. Met andere woorden, deze rechter vindt dat de sharia boven onze wet staat. Dus hadden deze haatpredikers gewoon toegelaten moeten worden, volgens deze kromspraak. Het grote probleem is niet de moslims, criminele Marokkanen, Antillianen en/of gelukszoekers. We zijn zelf een groot probleem.

Allemaal kauwgombekkies?

Citta zonder delletje

Zo worden die meisjes gemakshalve genoemd, omdat ze vaak op kauwgom of een sigaret kauwen. In de jaren 90 werden ze Citta-delletjes genoemd. Ze reden vaak op een Citta, zo eentje waarop ik ook rondreed. Ze praten ook nogal ordinair en/of grof. De meesten hebben een jaartje mbo opleiding proberen te volgen. Verder kwamen ze niet, want ze weten het allemaal al en vooral beter. Ze hebben steevast een zeer grote mond (zowel letterlijk als figuurlijk), waar weinig verstandigs uitrolt.
Het is het soort dat bij voorkeur met loverboys en andere jongeren met criminele inslag omgaat en thuis de beest uithangt. Ik zie ze ook terug in tv programma's waar het over (zon, zee en) zuipen gaat en over 'moeilijk opvoedbare' kinderen. In de meeste gevallen hebben hun ouders stevig gefaald met de opvoeding. Dat geven ze vaak onomwonden, zij het indirect, toe. Ze vertellen mij dat, als ze het over hun dochter hebben. Zo'n ouder zegt bijvoorbeeld : "Laatst spuugde ze me weer in mijn gezicht." In mijn beleving zegt zo'n ouder : "Laatst liet ik me weer in mijn gezicht spugen." Of "Ze steelt geregeld geld van mij", waarmee die pa mij zegt : ik laat me geregeld bestelen."
In een ander tv programma, waarin men onaangepaste jongeren tracht bij te sturen, zie ik ze ook weer opduiken. Dwarsliggen, verveeld kijken, lui, brutale mond en vooral niet willen luisteren naar anderen. Kauwgombekkies luisteren bij voorkeur alleen naar hun eigen gelijk. Ze denken de hele wereld gezien te hebben, maar die blijkt vaak beperkt te zijn geweest tot de asociale en/of criminele kant. Ze lopen over van respectloos gedrag. Maar ach, respect moet men als ouders ook nog steeds verdienen. Dat krijg je niet zomaar, daarvoor moet je van je luie kont komen, je rug rechten in gesprek gaan en blijven en handhaven. Tv programma's met kauwgombekkies heeft eigenlijk maar één en dezelfde naam : De slapste ouders van Nederland.

Op dezelfde golflengte

Ik kwam haar weer tegen. Haar oude, sjokkende hond is niet meer. Toch maakt ze dagelijks nog haar wandeling over dezelfde route. Zonder hond. Als ik haar zie, verwacht ik nog steeds dat oude beest ook te zien. Het is voor mij een vreemd gezicht. Ook een aandoenlijk. Ik schat dat ze in de 70 is. Als het even kan maak ik een praatje met haar. Zoals laatst. Het begint als Fenna haar ziet. Fenna gaat dan enthousiast voor haar zitten. Haar staart zwiept blij en verwachtingsvol heen en weer, terwijl ze vragend omhoog kijkt. Dan gebeurt het : ze wordt geaaid en vriendelijk toegesproken. Vanwege mijn doofheid en het feit dat ze fluistert, weet ik nog steeds niet wat ze tegen Fenna zegt. Maar Fenna is er blij mee. Pas als Fenna weer wegloopt is het even tijd voor een gesprekje. Als mevrouw te lang stilstaat krijgt ze het zichtbaar koud. Soms draai ik om en loop dan met haar een eindje op. Ik vroeg haar laatst of ze inmiddels wat gewend geraakt is aan de situatie zonder haar hond. Maar dat bleek een gevoelige vraag. Ik schakelde vlug over en vertelde haar over Zorro en wat die hond voor mij betekend heeft. Pas toen begon ze zelf ook te vertellen. Omdat we hetzelfde hebben meegemaakt, begrijpen we elkaar goed.

Een kater met een dode mus

's Morgens word ik meestal verwelkomd door een miauwende Tom. Vaak ligt ie nog in zijn Emma's stoeltje, als ik de gordijnen ga opentrekken. Zodra ik in zijn buurt kom klinkt het herhaaldelijk : "Miauw!" Tom kijkt dan met een slaperige kop omhoog en ik met dito kop naar benee. Tom miauwt ook als zijn etensbak bijna leeg is. Dan zit ie naast zijn bak naar mij te kijken en te miauwen. Tom kennende zal hij bedoelen : "Hé ouwe, mijn bak moet gevuld worden!" Omdat het gemiauw terecht is, vul ik zijn bak bij met kattenbrokjes.
Ik heb hoegenaamd niets met dat gemiauw. Een stukje van mijn beroepsdeformatie. Ik hoor het wel, maar reageer er nauwelijks op. De mensen die miauwden waren vaak de 'ja, maar' gebruikers van nieuwe informatiesystemen en/of processen. Ik heb niets met ja-maar mensen. Ze kwamen telkens weer met heel uitzonderlijke situaties, waaruit moest blijken dat mijn oplossing niet de juiste zou zijn. Het zijn de mensen van zandzakken voor de deur, de hakken in het zand, het dwarsliggen en tegenstribbelen, de watervrees en meer van dat soort angstig gedrag. Dus met gemiauw heb ik weinig op. En dat geldt dus ook voor Toms keelgeluid.

pool- of sneeuwmus?

Toch ben ik soms aardig voor die rooie gecastreerde kater. Als Tom geen zin heeft om de op een kier staande deur met zijn pootje open verder te trekken en hij miauwt niet, dan doe ik de deur voor hem open. Als ie buiten voor het raam staat te miauwen, blijft de deur dicht. Wat denkt ie wel? Als ie zijn bek houdt, open ik de deur of houd ik zijn luikje open. Ik krijg dan geen dank je wel, wel gemiauw. Tom heeft een keycard om zijn deurtje te bedienen. Hij heeft dat ding om z'n nek aan een bandje. Het is magnetisch, dus komt Tom vaak als oudijzerboer thuis. Of als timmerman die oude, roestige vaak kromme spijkers gebruikt.
Afgelopen weekend was het de bedoeling vogels te tellen. Een haast ondoenlijke klus, want er zijn hier weinig vogels en onze voortuin is heel erg klein. Daar past net één mus in. Of twee kolibries maar die zijn hier niet. En als er een keer een mus komt, is er nog altijd Tom. Ik bleef zondag op één mus steken. Die had Tom gevangen. Tom was erg blij met die dode mus. Maar ja, dat waren al die miauwende ja, maar mensen op werk ook vaak.

Boeken schrijven

de eerste aanzet is er

Zodra ik daar meer tijd voor heb, ben ik van plan nog wat foto-boekwerkjes te maken. Ik heb er al een aantal, maar ik heb nog wat onderwerpen in mijn hoofd rondvliegen. Een ervan betreft een album over onze vakanties sinds 2013. Die sluit dan mooi aan op de bestaande. Dan wil ik ook nog een album over de kleinkinderen maken. We hebben er immers een kleindochter bij. Maar ik wacht nog even tot na de zomervakantie, want....
Als laatste overweeg ik mijn stamboominformatie vast te leggen in zo'n album. Niemand schijnt geïnteresseerd te zijn, maar uit ervaring weet ik, dat die interesse pas op latere leeftijd komt. Tja, en dan is de kans groot dat er geen vragen meer beantwoord worden of dat informatie verdwenen is door een crash of  blikseminslag of brand. Het worden stuk voor stuk weer albums met veel tekst en weinig foto's met uitzondering van die over de kleinkinderen (denk ik). Het voorwerk kan ik al doen, door bijvoorbeeld alvast wat mapjes met foto's op te bouwen. Ik kan ook al wat teksten kopiëren of opbouwen. Ik zou de bestaande en komende boekjes ook van een cd met bijbehorende foto's en/of video's kunnen voorzien.
Ik zie telkens weer die mooie fotoalbums van mijn ouders voor me, waarin enkel foto's geplakt waren. Geen tekst, datum of andere informatie. Alleen de kledij, kapsels en/of de omgeving vertellen mij vaag iets over de tijd en/of locatie. Dus wie, wat en waar is in veel gevallen onduidelijk voor mij. Er zaten ook veel kale plekken in die albums. Veroorzaakt door foto-uitval. Albums hebben zo hun eigen ouderdomsverschijnselen.
Ik zie ook een van mijn broers voor me, die zich voornam foto's te gaan uitzoeken en te ordenen in albums. Daar kreeg ie helaas de tijd niet voor. Beide ervaringen vormen voor mij een aanmoediging. Ik heb in elk geval al een flinke start gemaakt met de huidige boekwerkjes. Nu nog de rest.

Gewoon doorgaan

"Hé, kijk uit man!" Ik schrik en blijf staan. "Kijk nou es wat je doet! Idioot! Je moet opletten, man!" Ik draai me om met een wat geschrokken gezicht. Meneer blijft tieren en razen over wat er allemaal had kunnen gebeuren. Ik zucht maar eens diep. Als ik wil reageren, snoert hij me de mond. Ik laat hem maar uitrazen. Dan vervolg ik voorzichtig mijn weg. Het valt niet mee voor een blinde als je onderweg tijdens een pauze je mooie witte stok kwijtgeraakt bent. Helemaal niet als anderen niet even de tijd nemen om naar je te luisteren. Maar dat krijg je, omdat zonder die witte stok een blinde of slechtziende er verder normaal uitziet. Ik gedraag me ook vrij normaal. Al zeg ik het zelf.
Ik doe van alles en nog wat en dan lijkt het net of ik een doodgewoon, behulpzaam iemand ben. Gezond van lijf en leden. Toch zijn er ook oplettende mensen. Die zien aan mijn houding en gedrag dat ik iets mankeer. Ze herkennen deze blinde-zonder-stok vanwege hun eigen ervaringen. Zij produceren geen waterval aan woorden, stellen mij geen meervoudige vragen, verwijten mij niet dat ik iets vergeten ben en laten mij in mijn eigen tempo voor hen werken. En als er dan toch iemand komt die mijn beperkingen niet ziet, dan ben ik er nog altijd zelf bij om daar iets over te vertellen. Ten minste, als ik dat van hen mag. Want dat is ook niet altijd het geval. Maar ik ga toch gewoon door. Op mijn manier.

Pas op de plaats

Een paar keer heb ik een lopend project stilgezet. Vanwege problemen. Ik werd als projectadviseur gevraagd die projecten van verschillende klanten door te lichten, omdat de boel uit de klauw gierde. Om de stand van zaken goed op te nemen deed ik een analyse. In het voorstel dat daarop volgde, stond dat het project even stilgezet moest worden om de boel eerst recht te trekken en vervolgens met een bijgestelde aanpak en planning de draad weer op te pakken. Op die wijze zouden die projecten beter en met grotere zekerheid omtrent de doelstellingen en planning opgeleverd te krijgen.
In een geval weigerde men dat. Prima, het was slechts een advies van een deskundige, Gevolg was dat dat project helemaal vastliep. Daarna begon de verantwoordelijke directeur mij te bellen (of beter : telefonisch lastig te vallen) : ik moest hem komen helpen. Maar dan wel op zijn voorwaarden en naar zijn inzichten. Daar had ik dus geen trek in. Wat was die man boos, zeg! Op mij, terwijl ie eigenlijk op zichzelf kwaad moest zijn.
Ik begrijp best wel waarom Trump de immigratie een voorlopige halt heeft toegeroepen. Hij wil ook eerst de boel goed beoordelen en verbeterd op poten zetten, alvorens de instroom weer op te starten. Op dit moment is erg veel onduidelijk over de achtergronden van immigranten. Daar moet eerst iets aan gebeuren. Wat die muur betreft : Veel mensen vinden het blijkbaar heel erg vervelend als ze door de voordeur moeten komen.
Hier gaan die stemmen trouwens nu ook op. Betere screening en controles. Wel wat laat, maar ja. Het is in mijn beleving weer die typische Nederlandse mentaliteit, die begint te miauwen over discriminatie. Sylvana Simons en de politieke partij DENK hebben dankzij Trump opeens veel aanhangers gekregen : kortzichtige, overgevoelige Nederlanders.
De boosheid van andere landen is meer een vorm van afgunst. Afgunst omdat die landen zelf niet het lef hebben een dergelijke maatregel te treffen. Een soortgelijke reactie zie ik bij landen die protesteren tegen de tolheffing in Duitsland. Dat land heeft op dat punt schijt aan de EU. Dat zouden er meer moeten hebben. Wij kunnen toch zeker ook tol gaan heffen? Maar nee, we gaan liever zitten klagen en janken.

Gebakken water

Als ik vlees braad moet ik tussentijds heel veel vocht uit de braadpan gieten. Dat heb ik mijn moeder nooit zien doen. Die hield gewoon lekker braadvet over om daar een jus van te maken. Tegenwoordig begint het met braden, maar voordat je het weet ben je vlees aan het koken.
Het is de gewoonte om vlees vol te spuiten met water. En wat is er nou goedkoper dan water? Zo'n 1.000 liter van dat vocht kost nog geen 70 cent. Het is wel erg vervelend, want door al dat vocht is het lastig zo'n mooi bruin krokant korstje op het vlees te krijgen.
Dus ik giet het vocht tussentijds af en begin van voren af aan weer met braden. Zonde van het gas, de bak en braad boter / olie, mijn tijd en de smaak. Ook weer zo'n situatie waarin men met liegen en bedriegen geld verdient. Het zou handig zijn indien op de verpakking zou staan hoeveel water geïnjecteerd is.

Andere percepties

..is het nog ver baas?...

Op een of andere zender zag ik een stel, dat een pakketje eisen opsomde waaraan een aan te schaffen hond zou moeten voldoen. Het (arme) beest mocht niet verharen, moest altijd luisteren, uitgelaten worden wanneer het stel dat uitkomt (??), weinig lichaamsbeweging nodig hebben, niet blaffen en/of janken en een sterke maag hebben. En o ja, hij moest stoer ogen. In plaats dat de doghunter vroeg waarom die twee überhaupt (sorry voor het germanisme en overige barbarismen) een hond wilde, ging ze ook nog op zoek! Gek mens. Ze kwam terug met twee hazewindhonden. Toen de klant vroeg : "Zijn dat geen racehonden?", antwoordde de doghunter : "Nee hoor, ze zijn erg lui van nature." Volgens mij zag ik in een glimp die hond met zijn ogen draaien. Het beest droeg ook een muilkorf. Maar volgens de doghunter was dat normaal. "Dat moeten alle grote honden", legde ze uit. De hazewind trok zijn lippen op, maar dat zal wel een lach geweest zijn.
Ik lees en zie veel klachten over honden, die van alles en nog wat vernielen. Telkens is het het zelfde liedje : geen of onvoldoende lichaamsbeweging. Sommige eigenaren roepen verontwaardigd : "Ik laat hem dagelijks 30 minuten in onze tuin!" of  "Ik wandel elke dag 20 minuten met hem!" Haha! Veel rassen moeten nu eenmaal flink aan de bak, om niet uit verveling en vanwege een overlopende energiebron je huisraad te vernielen. Dus uit de bank met dat luie lijf van je en geef die hond waar ie recht op heeft!

NATO spierballen?

Met de NATO oefening Bison Drawsko 2017 in Polen wil die militaire organisatie hun tanden laten zien aan Rusland. Ik moest wel even lachen om die tekst. Haha! Tanden? Een afgebrokkeld, vergeeld kunstgebit! Als je in Rusland het woord 'F16' laat vallen, liggen ze krom van het lachen. Om maar te zwijgen over de rest van de ouderwetse, vaak slecht functionerende Defensie-rommel. Alles moet erg goedkoop en dus halfbakken. Zelfs de salarissen zijn slecht voor het moreel. En als er dan een keer opgetreden moet worden, ontbreken goede voorbereidingen en is nazorg nauwelijks aan de orde. Zoals gewoonlijk wil Defensie voor een dubbeltje vooraan zitten. Zelfs de reguliere NATO bijdrage wordt niet eens volledig betaald. Doe maar lekker stoer. Maar misschien is het ook een manier om niet aangevallen te worden. Zo kasian zeg, dat Nederlandse leger.

Levenslessen

Iemand schreef dat ze het jammer vond verkeerde mensen ontmoet te hebben. Op mijn reactie dat die haar ook wat geleerd hebben, reageerde ze met : "Dat had ik liever op een andere manier geleerd." Ja, dat zou mooi geweest zijn. Dingen met leuke mensen op een dito manier leren. Ik vraag me dan wel af hoe je op een leuke manier leert wat pijn is. Misschien met een schriftelijke cursus 'Vinger tussen de deur?' of "Hoe aso's ontlopen?"
Verkeerde mensen kom ik ook tegen. De vraag is telkens weer : ga ik met ze mee of houd ik ze op afstand?  Meestal geef ik ze een kans. Zo niet, dan voelen ze al op voorhand dermate slecht aan, dat ik ze enkel ontwijk. Besluit 1 is dus een kans geven. Dat is mijn besluit. Eventuele negatieve gevolgen van mijn besluit zijn dus mijn eigen schuld. Maar weer een ervaring rijker en de mogelijkheid om weer een besluit te nemen : doorgaan of kappen?
Zo kan ik een reeks aan besluiten nemen met vooraf een evaluatie van de vorige, bedoeld om een beter of ander besluit te nemen. Ik heb de neiging om telkens weer een lering te trekken uit al mijn verkeerde besluiten, negatieve ervaringen en verkeerde mensen.
Er zijn ook ervaringen die nu eenmaal bij het leven horen. Zoals de geboorte en het overlijden van een mens. Ruzies, onbegrip, eenzaamheid, beperkingen enz. Daar valt ook erg veel van te leren. Ik vraag me daarom niet af "Waarom overkomt mij dit?" Het is eerder : "O gut, wat moet ik nu weer leren?"

Home alone

Zoals gebruikelijk heb ik vanmorgen eerst even het nieuws gelezen. Dat doe ik nogal selectief, om te voorkomen dat mijn depressie weer aanwakkert. Ik bedoel : er is weinig goed nieuws. Het goede nieuws haal ik sinds kort uit Amerika. Ja,ja, wie had dat gedacht? Het wordt veroorzaakt omdat daar iemand nu de baas is, die het principe van 'een man een man, een woord een woord' hanteert.
Het blijft niet enkel bij mooie verkiezingsbeloften, zoals normaal gebeurt. Trump pakt door. Yeah! Ander goed nieuws is de wens van de Britse premier May om met Amerika te stoppen de wijde wereld in te trekken om de boel naar hun zogenaamde democratische hand te zetten. Wat er met al die illegalen en moslims in Amerika gebeurt interesseert mij niet zo. Wel de aanpak. Daar kan hier nog veel van leren.
Het Witte Huis is ontdaan van allerlei uitingen van de islam. "Onze cultuur is gebaseerd op het christendom", is de eenvoudige, doch zeer begrijpelijke verklaring.
In ons land hangt in menige overheidsgebouw of rechtbank (is hetzelfde) een foto van onze koning. Nog even en dan hangen er ook foto's van de koning van Marokko of van een corrupte Antilliaan of Surinamer? Nee toch?
Goed nieuws is ook dat meneer Asscher van de PvdA de zorg wil aanpakken. Huh? Maar hij heeft daar afgelopen regeerperiodes toch al de tijd en gelegenheid voor gehad? Geen goed nieuws eigenlijk, maar het nakomen van een morele verplichting na jarenlang geknoei en veel slachtoffers. Tenzij het weer verkiezingspraat is. Fake berichten dus. Die moeten nodig geweerd worden. Rutte had eerder een paginagroot fake bericht.
Sonja is met een paar vriendinnen naar Ikea gegaan. Ook goed nieuws dus. Voor beiden van ons. Ze gaan strandstoelen terugbrengen. Ze hebben allemaal nog 10 vingers hoor. Ik heb nu alle tijd en ruimte om mijn ding te doen. Ik ga wat boodschappen doen, het huisje wat opschonen en de Hanway aan het werk zetten. De tweewieler staat al weer een tijd stil vanwege de kou. Natuurlijk moet Fenna ook nog haar kilometers maken. Ik weet eigenlijk niet of ze 40 km /uur haalt.

VVD leugenaar gesneuveld

Er is weer een VVD leugenaar gesneuveld. Hoera! Ik vond dat die meneer Van der Steur heel erg veel krediet kreeg. Er zijn al eerder leugenaars van die partij gesneuveld, maar dat heeft niet geleid tot enig verbetering. De reactie van Rutte geeft aan dat liegen en bedriegen gemeengoed goed is bij de VVD.  De zoveelste deuk in de VVD boot. Maar ach, wat wil je met zo'n kapitein?

De jaren gaan tellen

Met de opgedane ervaringen denk ik soms wat na over het ouder worden. Over de eenzaamheid, die door veel ouderen ervaren en stil gehouden wordt. Ik kan zelf bepaalde contacten proberen gaande houden, maar als ik geen initiatief neem blijft het van sommige kanten stil. Ik zie dat ook om mij heen. Blijkbaar is het een tijdsverschijnsel : ieder voor zich.
Ik hoop van harte dat ik gezond mag blijven. Dat ik niet afhankelijk word van anderen. De zorg is namelijk ook niet meer wat het geweest is en veel mensen in die sector werken louter om wat euro's te vangen.
Het brengt me terug naar de tijd waarin ik geacht werd mijn medewerkers te stimuleren. Toen kwam het voorbeeld van een bouwplaats ter sprake. Daar werd op de vraag 'wat doet u hier?'heel verschillend geantwoord. De een zei x gulden per uur te verdienen. De ander zei dat ie een muurtje aan het metselen was. De derde gaf het (voor die cursus) juiste antwoord : "Ik help mee aan de renovatie van een belangrijk overblijfsel van onze geschiedenis." Ach ja, motivatie. Velen leven om te werken. Werken omdat het moet. Om schulden af te betalen.
Men wil / moet scoren. Dat is het enige wat telt. De manier waarop is van geen belang. Om me goed voor te bereiden op mijn oude dag, houd ik niet alleen mijn lichaam en geest in goede conditie. Ik moet mezelf ook weerbaar houden. Al was het misschien om straks van me af te kunnen slaan, als ik door nare verzorgers wordt lastig gevallen. Ook zij gaan voor het geld en moeten binnen een bepaalde tijd een patiënt afgehandeld hebben. En tja, als je dan moeilijk je arm kunt optillen, kan je klappen krijgen, want je komt aan hun geld en misschien ook hun baan.
Ik hoop dat het zover niet zal komen. Tegenwoordig is het beter om als gezond ouder iemand plotsklaps dood neer te vallen. Dan blijft je veel ellende bespaard in deze zogenaamde verzorgingsstaat.

Zweef ik?

Eerlijk gezegd ben ik niet blij met het besluit van Trump het waterboarding weer toe te staan. Volgens Trump gaat het om terroristen die gewend zijn aan wreedheden en dan is dat oké. Wat voor waarde heeft zo'n verkregen bekentenis eigenlijk? Als ze mij zouden waterboarden, dan zou ik zelfs bekend hebben een van de vliegtuigen bestuurd te hebben die zich in de Twin Towers heeft geboord. Maar ach, ik mik toch liever op een goede relatie met Rusland en moet het waterboarding maar even laten voor wat het is. Net als het doorgaan met de aanleg van die oliepijpleidingen.
Obama heeft vlak voor zijn vertrek vlug nog wat geregeld. Zo werden artiesten en acteurs omhangen met medailles. Nee, geen veteranen. Hij heeft ook vlug wat politieke tijdbommen geplaatst en zijn medestrijders in Syrië laten wegbombarderen. Wat een nare man is die Obama toch.
Ik moet toch (glim)lachen als ik de protesten tegen Trump zie en hoor. Sommige deelnemers geven blijk van nogal weinig intelligentie of een ernstige vorm van doofheid. Net zoals veel andere landen wil Amerika, Trump, het aantal illegalen terugdringen. Daar is toch niets mis mee? Men moet de gewone procedures volgen. Trouwens, weten die mensen eigenlijk wel hoeveel landen dat soort muren heeft? Muren tegen ongewenst bezoek?
En dan ook nog al die vrouwen die in een soort vaginapak rondlopen. Het eerste wat ik dacht toen ik dat zag was : "Hé, kutwijven!" Ja, sorry maar dat kwam als eerste bij mij op. Die vrouwen hebben vast ook nooit gehoord van mannenpraat. Het zijn er nogal wat, die in zo'n pak rondlopen. Leuk zijn ook de videootjes op internet. Sommige tonen een scherm dat in tweeën is gesplitst. Aan de ene kant de beelden van een officiële nieuwszender, aan de andere kant de 'werkelijkheid'. Zoek de verschillen.
De beleggers varen er wel bij. Die zijn blij met het doorpakken van Trump. Hij komt in elk geval een groot deel van zijn beloften na. Het gaat immers nog steeds om geld.
Volgens ons eigen nieuws is 70% van de stemgerechtigden nog zwevend. Volgens mij was 60% van de ondervraagden niet van plan te zeggen op wie men gaat stemmen. Stilte voor de storm?

Flink aan de bak

Ik help die mevrouw al langere tijd. Maar tot dan alleen af en toe in de tuin. Laatst werd mij gevraagd of ik soms iemand kende, die voor haar het huis van binnen zou willen doen. "Of zou je dat zelf willen doen?", vroeg ze. Ik hoefde daar niet lang over na te denken. Ze had geluk want ik kon op beide vragen positief antwoorden : Sonja en ik! Het was zichtbaar een opluchting voor haar. Vandaag hebben Sonja en ik ons dus flink ingespannen voor een hulpbehoevende. Gelukkig mag het werk helemaal naar eigen in zicht en in eigen tempo uitgevoerd worden. Al het benodigde materiaal lag klaar. Voor elke klus of situatie was er een flacon of ander middel beschikbaar. Tja, schoonmaakspullen waren er genoeg. We hadden niemand om ons heen, die in onze nekken liep te hijgen. In de woning was het werk drie jaar blijven liggen. Nou, dan weet je het wel. Samen zijn we een heel eind gekomen met de schoonmaak. Ik moet alleen nog in de tuin aan de slag en dan is alles weer tiptop. Ze zal er beslist heel blij mee zijn.

Snelle leugens achterhaald

Ten tijde van de grote stroom migranten ( slecht geïnformeerde mensen noemden hen vluchtelingen) verzon men van alles en nog wat om die instroom positief over te alten komen. Afgelopen dagen hoorde ik commentaren op het bericht, dat inburgering alsmaar moeizamer verloopt. Tussen de commentaren viel mij bepaalde uitspraken op. Sprekend over de problematiek zei een CDA politicus: "In tegenstelling tot wat eerder beweerd werd, zijn de meeste migranten erg laag opgeleid. Van al die geleerden, ingenieurs en professoren klopt niets. De migranten hebben een forse kluif aan een inburgeringscursus. Ze kunnen vaak nauwelijks lezen of schrijven...."  Zo, dat is dus een bevestiging van wat anderhalf jaar geleden al gezegd werd, maar door met name linkse politieke partijen krachtig werd tegengesproken.
Een deskundige sprak over het feit, dat de arbeidsmarkt niet zit te wachten op ongeschoold personeel. "Dat maakt weinig kans op de arbeidsmarkt", aldus de deskundige. De conclusie is duidelijk : We krijgen er weer veel uitkeringstrekkers bij. Vooral jongelui. Samen met de uitgeprocedeerde asielzoekers die hier mogen blijven rondhangen, voorspelt dat weinig goeds. Ik verwacht een stijging van de criminaliteit. En een toename van nieuwkomers, omdat veel migranten als kwartiermakers gekomen zijn. De rest van de families volgt nog.
De EU wil de stroom migranten die via Libië naar Europa komen indammen. Hoe de EU dat wil regelen weet ik niet, want Libië is toch geen echt land meer? Brussel geeft een vreemde reden op. Men is bang dat rechtse partijen te groot zullen worden! Die partijen willen ook van de huidige EU af, dus vandaar de maatregel, ze licht men het plan toe. Jammer dat de EU niet gelijk zichzelf aanpakt. Dan zou sprake zijn van twee vliegen in één klap.
In Duitsland is een campagne gaande die oproept een eind te maken aan de terreur in dat land. Het gaat niet alleen om terroristen met bommen, schietpartijen enz., maar ook over het wangedrag van migranten tegen de Duitse bevolking.

Een bijzondere verjaardag

Ze is vandaag jarig. Een bijzondere dag. Ik heb het over de kleindochter van een van mijn broers. Haar verjaardag roept mooie herinneringen op. Op die bijzondere donderdagochtend van 25 januari 2001, ging ik weer op bezoek bij mijn ernstig zieke broer.
Voor de woning kwam ik mijn schoonzus tegen met een klein meisje op haar arm. Het was Chelsea, die op die dag haar eerste verjaardag vierde. Ze was speciaal uit Den Haag overgebracht, omdat haar opa Ruud niet meer in staat was te reizen. Hij wist niet dat zijn eerste kleinkind op bezoek zou komen. Gedrieën gingen we naar binnen. Daar keek een zeer verraste en emotionele opa, zittend aan de eettafel naar het onverwachte bezoek.
De kleine Chelsea was net zo verrast. Ik stond naast mijn broer en haar ogen dwaalden heen en weer tussen haar opa en mij. Ze keek met een blik die volgens mij best gezegd zou kunnen hebben : "Hè, twee opa's? Zie ik soms dubbel?" Een prachtig gezicht. Die ontmoeting tussen een beginnend en een eindigend leven staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. Een helder sterretje in een donkere periode. Ik hoop dat het vandaag voor Chelsea een heel bijzondere dag mag worden. Hartelijk gefeliciteerd Chelsea, namens 'die andere opa'.

Neerbuigend

Vanmiddag was ik op de fiets gestapt om hier en daar een kijkje te nemen. Zo wilde ik weten in hoeverre in de loods nog wat op te ruimen viel en of er nog een bolletje wol van een bepaalde kleur te koop was. Dat laatste op verzoek van Sonja hoor, ik ben gestopt met breien. Ik merkte direct dat ik een paar dagen niet gefietst heb. Ouderdom? Het zal wel.
In het winkelcentrum bleek de gezochte wol niet meer voorradig. Toen ik de winkel verliet stond een oude vrouw in een rolstoel wat onhandig geparkeerd. Dat lag aan de begeleidster. Die stond even tegen mevrouw te praten. Zoals ik wel vaker hoor, gebeurde dat op een haast kinderlijke toon. Alsof mevrouw een klein kind was. Ik vind dat zo ergerlijk. Trouwens tegen kleine kinderen kan je beter ook gewoon praten in plaats met zo'n idiote piepstem praten over woef woef en miauw. Dus gewoon over een hond of kat iets vertellen.
Ik vind dat soort omgang met ouderen bedenkelijk. Mensen die dat doen voelen zich blijkbaar ver verheven boven de ander. In verzorgingstehuizen kwam ik ook soortgelijke zaken tegen. Al was het alleen maar het zingen van liedjes. Geen liedjes uit die goede ouwe tijd, maar... kinderliedjes! Ik zou bijna gaan denken dat die begeleiders aan het dementeren geslagen zijn.
Vaak worden begeleiders aangesproken in plaats van de oudere : "Hoe is het met haar?" Terwijl die oudere nog best goed kan horen, nadenken en spreken.
In de loods viel het reuze mee. Het werd een zeer kort bezoekje. Daarna heb ik nog wat pensstaafjes voor Fenna gekocht. De Friese tuttebel was extra blij toen ze mij weer zag rook. Een oudje tot besluit.

Home alone kitchen

Vandaag ben ik vanaf een uur of drie alleen thuis. Ik eet alleen en vind dat geen enkel probleem. Een blik in de koelkast levert een hard gekookt ei, een stukje komkommer, een schaaltje boontjes en krielaardappeltjes en een stukje kool op. En een bordje met twee saucijzen. In de keukenkast zie ik een zakje petjil en een pot gebakken uitjes. Als ik al die zaken bij elkaar optel, komt er als som gado gado uit! Zo werkt dat dus. Vanavond is het gado gado.
Het is met alles zo in mijn leven : ik probeer er telkens weer iets leuks / smakelijks van te maken. Het lukt niet altijd, maar toch...

Foutje in de fitting

een beetje doorgeschoten

Ik heb die nostalgische lamp gedemonteerd om het elektrische gedeelte te controleren. Toen ik de fitting goed kon zien, viel mij direct wat op. De beide draden waren erg ver door de montage-oogjes gestoken. Zover zelfs, dat ze met gemak kortsluiting kunnen maken! De blauwe draad kan de fitting raken. Vast een maandagochtend of vrijdagmiddag product. Ik heb de bedrading inclusief de geperste schakelaar en stekker vervangen. De fitting zelf zag er nog goed uit. De lamp is weer in elkaar gezet en doet het weer. Deze oma zal er blij mee zijn.

Over autisme en een Depresssiegala

Onlangs was een tv serie van start gegaan waarin autisme centraal staat. De presentator, Filemon Wesselink, laat zichzelf onderzoeken omdat hij graag wil weten of hij zelf ook een bepaalde vorm van autisme heeft. Zelf herkende ik een aantal situaties waarmee hij problemen ondervindt. Maar of dat onder autisme valt, weet ik niet.
In deze eerste aflevering let men zien dat autisme een erg breed spectrum kent. Ik zag mensen aan wie het vrij goed te zien is vanwege hun blik. Ook anderen, waar het in mindere mate of niet zichtbaar is. Aan hun intelligentie mankeert niets. Ik zou bijna willen zeggen dat ze opvallend slim zijn. Ik kijk uit naar de volgende uitzending.

Gisteren kwam ik in een Depressiegala terecht met Anita Witzier. Als ervaringsdeskundige kon ik me helemaal niet in dat programma vinden. Wel in de verhalen van patiënten. Ik kreeg de indruk dat de patiënten zelf zich ook ongemakkelijk voelden. Zo'n zaal is vol, er is dans, muziek en zang en een voor mensen met depressie soort gemaakte vrolijkheid. Ik heb het programma niet verder bekeken. Het was alsof de hele invulling niet klopte met het onderwerp. Alsof ik weer bij zo'n  therapeut met goede bedoelingen zat. Zelf heb ik de ervaring dat praten met derden (waaronder therapeuten en psychologen) geen zin heeft, omdat ze niet zelf soortgelijke traumatische ervaringen hebben opgedaan. We praten voortdurend langs elkaar heen. Zelfs als ik begrepen werd voelde dat niet als echt, als gemeend. Herhaaldelijk werd mij gevraagd wat een depressie voor mij was, hoe het voelde. Het enige wat ik kon zeggen was "Alsof ik in een donkere, benauwende put ben gevallen, waar ik uit alle macht mijn hoofd boven water probeer te houden." En dat er dan momenten zijn waarop ik dacht 'het is goed zo, ik kap ermee'.
Het programma vond ik een enorme blunder. Het leek soms of mensen met een depressie wat belachelijk werden gemaakt, gedwarsboomd werden. Net een soort kermis als begrafenis. Ik weet niet of de patiënten zijn blijven zitten. Ik heb dat feest verlaten. Het deed geen recht aan de ziekte en helemaal niet aan de lijders eraan. Het leek alsof het allemaal wel meeviel. Zoals ik dat dagelijks merk : het wegwuiven van mijn klachten. Als ik iets probeerde uit te leggen over mijn gemoedstoestand, dan kreeg ik te horen dat ik het niet over mezelf moest hebben.
De makers van dat gala hadden mensen met een depressie het programma moeten laten samenstellen. Ik vond het een aanfluiting, bijna een schande.

Kijken, niet kopen

Volgens mij heb ik daar geen last van : kopen, kopen, kopen. Meestal heb ik niet eens geld en/of een bankpas bij me. "Dat geeft meer denktijd", zeg ik maar. Een euro kan ik maar één keer uitgeven. En als ik die uitgeef wil ik waar voor mijn geld; er iets nuttigs voor terugkrijgen. Het geld brandt me niet in de hand. Geld was /is er omdat anderen erom vragen als ik nuttige producten van hen wil. Zoals gas, licht, water, eten, kleding enz.

Ik kan soms weken zo niet maanden twijfelen of ik iets wel of niet zal kopen. Vaak heb ik een aanmoediging nodig om iets nuttigs te kopen. Kleding kopen doe ik ook met mate. En dan koop ik ook nog eens goedkope kleding. Om mij onduidelijke redenen moet ik altijd gaan klussen als ik iets nieuws of schoons aan mijn lijf heb. Haha!
De periode waarin we de camper aan het inrichten waren, was dus een uitzonderlijke. Kopen, kopen, kopen. En natuurlijk het vooraf vastgestelde budget bijhouden.
Ik heb een lijstje in mijn hoofd van dingen die ik zou willen kopen. Vanwege mijn slechte geheugen vergeet ik dat lijstje trouwens vaak. Dus verscheen er een papieren lijstje. Dat lijstje komt tevoorschijn als ik bijvoorbeeld over een rommelmarkt loop of aanbiedingen zie. Maar dan nog twijfel ik over de aanschaf als ik iets van dat lijstje tegenkom. Gek hè? Of het moet zo goedkoop zijn, dan ga ik wel voor de bijl. Ooit zag ik op een rommelmarkt een speciale aluminium kap voor op de schoorsteen. Dat ding kostte toen nieuw 145 gulden. Meneer vroeg voor dat nota bene nieuwe ding 25 gulden! Tja, dan is een besluit zo genomen.
Als ik iets echt nodig heb, ga ik eerst bij Action of Big Bazar kijken. Lekker goedkoop. Als het iets betreft voor eenmalig gebruik, zoals gereedschap, dan probeer ik het eerst ergens te lenen of desnoods te huren.

In het donker

Vanmorgen werd mij gevraagd om even te komen helpen. In een deel van de woning was het licht uitgevallen. Deze oma durfde niet in de meterkast te gaan friemelen, maar gelukkig woont er een zekere Willem in de buurt.
Ze verwelkomde mij opgelucht. Ik vroeg als eerste of ze soms iets bijzonders aan het doen was, toen het licht uitging. Ze vertelde dat ze de stekker van een oude lamp in een wandcontactdoos deed, toen ze een knal hoorde en de elektriciteit uitviel. Ik vroeg haar de lamp even te halen. Niet alleen om hem te zien, maar ook om ervoor te zorgen dat de stekker niet meer in de contactdoos zou zitten.

De stekker van de nostalgisch ogende lamp had een zwart geblakerd pootje.
Toen ik de deur van de meterkast opendeed, waande ik me in de jaren 60; wat een oude troep! Oma vertelde dat die situatie door een installatiebedrijf vorig jaar gemeld is bij de woningbouwvereniging met de kanttekening 'onveilig'.
Ik zag direct een zekering, waarvan het uiteinde aan een draadje bungelde. Ik heb eerst de bijbehorende schakelaar uitgezet en vervolgens de 16 A stop verwijderd en vervangen door een nieuwe. Toen ik de schakelaar weer op de aan stand drukte, floepten links en recht lichten aan. Hij deed het weer! Oma reageerde opgelucht. Ik heb haar nog wat uitgelegd over de meterkast, maar ze wilde er liever niets van weten. Ze is als de dood voor elektriciteit. Ik nodigde haar uit om op de koffie te komen. Ze was nogal geschrokken.
De lamp heb ik meegenomen. Het is een erfstuk en ze wilde hem graag laten repareren.
Een dag eerder heb ik in onze badkamer een knipperende lamp gerepareerd. Het leek of ik in een disco stond. Van dat geknipper krijg ik last van duizeligheid. Vandaar dat ik ook bepaalde tv programma's met snelle beeldwisselingen negeer.
De lamp zelf zat goed vastgeschroefd. Dus heb ik toen even de aansluiting van de bedrading op de fitting gecontroleerd. De (zwarte) schakeldraad bleek wat losjes aan de fitting geschroefd te zitten. Even het schroefje aangedraaid en hopla, weg was het knipperen.

Zweden in last

Zweden is al langere tijd in last. Het land gaat gebukt onder veel criminaliteit veroorzaakt door....... juist, vluchtelingen! Zoals hier in het westen gebruikelijk is, wordt daar liever niet over gesproken. Maar gelukkig is er het internet en Google. Met een paar simpele steekwoorden (leve de vertaalmachines) zijn vrij eenvoudig officiële artikelen en rapporten te achterhalen.
Vandaag hoorde ik over een aanranding in Zweden die live uitgezonden werd op Facebook. Ik dacht gelijk : "Zeker weer vluchtelingen." Dat is geen vooroordeel van mijn kant, maar een gedachte, een conclusie die gebaseerd is op Zweedse statistische gegevens over criminaliteit in dat land.
In dat koude zeer socialistische land, waar je niet eens een kind bij de arm mag pakken, wordt 95% van alle misdaden door migranten gepleegd. Er is sprake van een forse stijging met ruim 450% sinds de komst van al dat volk. Oeps, dat is nogal wat. Onze minister Jet Bussemaker zou zeggen : "Misschien zijn die migranten niet zo bekend met de Zweedse normen en waarden."
Het is erg verontrustend dat nota bene een land als Zweden dit soort ellende over zijn eigen burgers durft af te roepen. Ze zijn daar flink doorgeschoten met hun gastvrijheid. Net zoals in andere landen inclusief ons land. Ook hier wordt liever over feitelijke oorzaken gezwegen.
Nee, dan maar de vogelgriep of de varkenspest. Da's pas erg! Direct een vervoersverbod afkondigen en de misschien besmette beesten terstond afmaken.

Rutte uit de de kast!

Nee, niet dat Rutte zijn seksuele geaardheid heeft vrijgegeven. Die vraag laat hij telkens onbeantwoord. Maar ach, geen antwoord is ook een antwoord. Rutte heeft wat mij betreft alle trekken van een homo. Dus waarom blijven verbergen? Ik zou bijna zeggen : "Wees toch een vent!" Maar dat heeft natuurlijk geen zin.
Als minister president vind ik hem alles behalve een man. Ik bedoel dan een kerel van stavast. Ik vind hem een watje. Ik vind het daarom jammer dat hij minister president geworden is. Daar moet je iemand met ballen voor hebben. Geen watje. Of is zijn aanstelling gebaseerd op de een neger omdat het moet slogan?
Kijk eens naar de Britse premier May; da's pas een leider. Wat een wijf! En dat is zeer positief bedoeld, dames.
Rutte vindt dat zijn VVD nooit een regeringspartner kan zijn van de PVV. Omdat de PVV in strijd met de Nederlandse vrijheden handelt. In strijd met de Nederlandse vrijheden?  Is het niet zo dat juist de VVD die Nederlandse vrijheden flink beknot heeft met zijn struisvogelpolitiek? Wegkijken van realistische problematiek. Niet willen ingrijpen als onze cultureel erfgoed aangevallen wordt, criminele buitenstaanders het hand boven het hoofd blijven houden, uitgeprocedeerde asielzoekers hun gang laten gaan zodat we te maken krijgen met een groeiende criminaliteit. Probleemgroepen niet bij name durven noemen en hen niet willen aanpakken. Je continu laten leiden door de EU en de NAVO, die zo onze vrijheden bepalen. Liever met corrupte Oekraïense wolven huilen in plaats van de MH17 nabestaanden verlossen van hun onzekerheden. Landgenoten ongevraagd opzadelen met migranten. Rutte heeft zo zijn eigen ideeën over vrijheden.
Hij haastte zich onlangs al die uitspraak wat te nuanceren of zelfs teniet te doen. De verkiezingen komen er immers aan. In een pagina grote advertentie, slikt Rutte opeens alles weer in. Wat een huichelaar. Dus zijn nee is nu een toch maar Ja geworden. Weer zo'n typische slappe onbetrouwbare Rutte houding. Of is Rutte soms heel traag van begrip? Nee, Rutte probeert dichter tegen de PVV aan te kruipen, door te doen alsof ie nu wel op dezelfde golflengte zit als Wilders. Uit angst dat zijn carrière op de tocht komt te staan. Een man een man, een woord een woord. Maar ja, Rutte is geen man. Rutte roept mij op iets te veranderen als het mij niet bevalt. Maar ik ben geen overheid. Dus blijft mijn stemgedrag over. Weg met de VVD.

Ze lezen mijn blog

Pas nu is in het nieuws dat veel verkeershufters en -brokkenmakers er vaak erg gemakkelijk vanaf komen. Drie mensen doodrijden voor een taakstraf.
Juridisch deskundigen zeggen dat het te maken heeft met de beoordeling door de rechtbanken. Die vinden vaak dat zo'n brokkenmaker er niets aan kon doen of dat er geen sprake was van gevaarlijke handelingen. Alsof al die idioten nitwits zijn en niet begrijpen dat hun rijgedrag levensgevaarlijk is. Ik ben bang dat rechtbanken pas andere uitspraken gaan doen wanneer een familielid van een van hen doodgereden wordt. Dit is overigens geen oproep. Ik bedoel alleen te zeggen : Je weet pas waar je het over hebt, als je het zelf aan den lijve hebt ondervonden.
Maar laten we eerlijk zijn, verkeershufters worden nog steeds met fluwelen handschoenen aangepakt. Vaak worden overtredingen met een waarschuwing afgedaan. In plaats van vier pv's, krijgt zo'n hufter er maar één. Zo leren ze het nooit.
Het lijkt me ook een goede zaak om onbeschoft gedrag na staandehouding te honoreren met een toeslag van 150 euro. Veel overtreders nemen niet hun verantwoordelijkheid, gedragen zich onbeschoft en schelden zelfs de verbalisanten uit. Ze komen er telkens mee weg. Logisch dat het respect voor de handhavers verdwijnt en plaats maakt voor minachting.

Vaginale irritatie

ook als het door het ijs zakt?

Waar mensen zich tegenwoordig al niet druk over maken. Zoals over het aantal bezoekers tijdens de inhuldiging van Donald Trump. Net kleine kinderen : ik had meer vriendjes op mijn verjaardag dan jij." En dan al die protesten. Vooral van vrouwen. Velen hebben het over de toekomst van  hun dochtertjes. Maar ja, die moeten ze toch zelf opvoeden? Dat is toch niet aan Trump? Wat een zeursokken. Ik zag er zelfs een met een bord, waarop stond dat vrouwen dezelfde rechten als wapens zouden moeten krijgen. Dat domme mens wil dus overal geweer(d) worden en enkel dood en verderf zaaien. Maar ach, iedereen mag protesteren. Ook minder intelligente zeurkousen. Zoals veel vrouwelijke artiesten. Ze lopen half naakt uitdagend rond, acteren in allerlei seksueel getinte video's en vertonen obsceen gedrag louter voor geld, maar krijgen van quasi seksistische uitspraken spontaan vaginale irritaties met als bijwerking protesteren. Dat komt mij erg ongeloofwaardig over.
Ach, het is maar goed dat ze niet weten hoe er in militaire dienst of kleedkamers of vrijgezellenfeestjes over vrouwen gesproken werd /wordt. Alles zou direct afgeschaft worden. Maakt dat soort taalgebruik dan al die mannen tot vrouwenhaters? Wel nee, natuurlijk niet. Het is gewoon mannenpraat, meer niet. Discriminerend? Vrouwonvriendelijk? 't Is maar net hoe je als protesterende vrouw zelf in het leven staat. Ik ben ook mensen tegengekomen die datgene wat mij op dat moment overkwam vele malen erger vonden dan ikzelf.

Zuinig met ruimte

een groot verschil!

Bij aankoop van de bus lag er o.a. een scherm in. Dat scherm is bedoeld om de voorruit en zijruiten te bedekken. Tegen inkijk en als isolatie. Dat scherm is dubbel uitgevoerd (net een gewatteerde deken) en nogal lastig om mee om te gaan. Het zit standaard in een opbergzak van 1 meter hoog en 30 breed en diep. Die zak met scherm vreet veel ruimte weg in de bagageruimte onder het bed.
Bij toeval, ik was op zoek naar iets anders, zag ik een soortgelijk scherm met dezelfde afmetingen op een website. Maar de verpakking, een tasje, was een stuk kleiner : 30x 25 x 6 centimeter! Dat scheelt een enorme slok op een borrel. Alsof het slechts de bodem van de oude schermhoes is. Het oude scherm zie ik vaak op campers zitten, die ook naar wintersport gaan. Maar wij zijn niet zo dol op wintersporten. Dat laten we aan ijsberen en pinguïns over. Zo'n scherm gebruiken we louter voor verduistering en tegen inkijk en de zon. Daar voldoet het nieuwe ook geheel aan. Met als extra heel veel bergruimte over. Het oude scherm zag ik voor een kleine 100 euro te koop. Het nieuwe kostte nog geen 20 euro.
Ik heb ook een reserve 12 Volt voeding gekocht. We gebruiken er nu een van een koelbox. Dat ding maakt van 230 Volt 12 volt dc en kan tot 60 watt belast worden. Een extra is wel zo handig.

We nemen een kind!

Het besluit kinderen nemen wordt vaak afgedaan als zijnde een egoïstisch besluit, omdat het kind zelf daarover niets te zeggen heeft. Maar ja, dat kind is er nog helemaal niet. Dus wij hadden die vraag wel kunnen stellen, maar zouden dan geen antwoord gekregen hebben. En dan gaat wie zwijgt stemt toe op. Haha! We hadden nu eenmaal een kinderwens en waren telkens weer erg blij met een gezonde baby. Zo'n kinderwens is net als het willen hebben van een hond. Zo'n beest kan leuk zijn, maar roept ook verplichtingen op. De vraag vooraf is dan ook : willen en kunnen we steeds aan alle verplichtingen voldoen? Kinderen worden geacht zelfstandig te gaan worden om later een nog leuker leven te kunnen leiden dan wij als ouders. Niet alle ouders doen daar hun best voor.
Een kinderwens kan ook een heel andere reden hebben. Bij voorbeeld om een relatie te herstellen of te redden. Dat is nou een egoïstische, kinderlijke gedachte, maar het gebeurt. Een kind kan ook bedoeld zijn om een relatie aan te gaan. Er was een tijd dat zwangerschap de manier was om iemand aan je te binden of het ouderlijk huis te ontvluchten. Volgens mij zijn die kinderen gebruikt als hulpmiddel. Een stukje levend gereedschap, wat na gedane arbeid vaak als niet meer nodig behandeld wordt. Nogal ondankbaar gedrag.
Er zijn ook ouders die een kind, meestal twee, nemen, omdat het zo hoort. Ja, echt waar! Wij hebben een buurvrouw gehad, die dat zo aangaf. Ze liet haar kinderen (3 en 5 jaar) vaak aan hun lot over. Toen haar gevraagd werd waarom ze eigenlijk kinderen had genomen, zei ze dat het nu eenmaal hoorde als je getrouwd bent.... Anderen geven geen antwoord of een onjuist, maar de manier waarop ze met hun kids omgaan zegt genoeg.
Er zijn ook ouders die hun kinderen structureel geestelijk en/of lichamelijk mishandelen. Die hebben blijkbaar kinderen genomen om hun eigen frustraties erop bot te vieren. Erg laf gedrag. Er zijn er meer die nauwelijks laten blijken van hun kinderen te houden. Vaak is sprake van een hoge mate van ongeïnteresseerdheid in de eigen kinderen. Ze kennen ook hun kleinkinderen niet eens en het feit dat ze zelfs kleinkinderen hebben waar ze niets van willen weten, geeft hun desinteresse weer. Of ze geven de voorkeur aan slechts één kind en nakomelingen. En toch zijn ze ooit zelf aan kinderen begonnen. Uit puur egoïsme. In al die rare en nare gevallen zijn de kids telkens de dupe.
Ik ben van een andere generatie. Daarom vind ik het onacceptabel dat ouders na de bevalling hun kind elders onderbrengen en vervolgens hun vrije leventje weer voortzetten. Als kinderen groter worden moeten ze op school overblijven en na schooltijd ook in de opvang.
Als er onverhoopt geen school is, reageren ze alsof het een kind van de juf of meester is. Want hun leventje / werk gaat voor. In hun vrije tijd worden de kids volgestopt met allerlei lidmaatschappen en lessen. En er wordt veelvuldig door anderen op hen gepast. Het liefst worden ze thuisgelaten als pappa en mamma met vakantie gaan.
Ik zeg dan met mijn ouderwetse kop tegen die ouders : "Had geen geen kinderen genomen!" Kinderen hebben recht op verantwoord en liefdevol ouderschap en zijn geen speeltjes of poppen om op af te reageren.

Vaagheden

Om mijn werk goed te kunnen doen, moest ik allerlei aanvullende opleidingen volgen. Dus ook voor analyse- en (voor)onderzoektrajecten. Ik leerde mensen te interviewen en hun uitspraken op z'n juiste waardes te schatten.
Zodra uitspraken begonnen met 'volgens mij' of 'ik denk', of 'misschien' of op een andere manier een onzekerheid aangaven, moest ik ze negeren. Ik moest gaan voor zekerheden. Niet dat die altijd de feitelijke situatie beschreven, maar dat was dan een volgende stap : verifiëren. Ik liet ook meer dan één iemand het verhaal vertellen. Dan bleek vaak dat er weinig consistentie was. Een vinger achter de feiten krijgen was een ware uitdaging. In veel bedrijven is sprake van oneigenlijk of  klakkeloos overgenomen werkwijzen. Zelfs ondanks aanwezige procesbeschrijvingen.
Soms worden die vage bewoordingen gebruikt om iets te verbloemen. Zo hoorde ik Jet Bussemaker, minister van o.a. Onderwijs en Cultuur, in het programma Jacobine op zondag zeggen : "Er komen veel vluchtelingen naar ons land. Onder hen zijn misschien mensen die weinig tot niets van onze cultuur afweten." Het programma ging over gelijke behandeling van o.a. homo's transgender mensen enz. Hetero's werden overigens niet genoemd, hoewel onder hen ook veel ongelijke behandeling bestaat. Maar dat even ter zijde.
Voor mij was enkel dat woordje misschien van Bussemaker al genoeg om het volgen van dat tv programma subiet af te breken. Oké, dat is nogal kort door de bocht. Dat mag je best denken. Dat is niet helemaal waar, want ik wachtte even af, hoe Jacobine zou reageren op dat woordje misschien. Helaas onderbrak ze Bussemaker niet met de vraag : "Waarom gebruikt u het woord misschien? Het zou toch eerder zo kunnen zijn dat er heel misschien vluchtelingen zijn, die wel veel weten van onze cultuur?" Haar ander gesprekspartners zwegen ook.
Met dat woord gaf Bussemaker te kennen dat ze ver van de realiteit af staat. En helaas mag ze zich zo (subtiel) manifesteren. Als mensen zich zo opstellen, heb ik op voorhand al geen belangstelling voor wat ze zeggen. Noem het maar beroepsdeformatie.

Mijn buikje wil een kroket

Zoals gewoonlijk was Emma hier weer. Ze komt op de donderdagavond, blijft een nachtje slapen en wordt op vrijdagavond weer opgehaald. Het is telkens weer een feest voor oma en opa. Oma gaat meestal met Emma op stap. Even boodschappen doen en natuurlijk naar de speeltuin.
Nu wil het toeval dat Emma's pappa hier vlak in de buurt aan het werk was. En wat is er nu leuker dan je pappa aan het werk zien, dachten oma en opa.
De ontmoeting op pappa's werkplek werd een (kleine) teleurstelling. Op het enthousiaste "Kijk, daar is pappa!",  gaf Emma namelijk te kennen liever naar de speeltuin te willen. Oké, dat weten we dan ook weer.
De buitenlucht en de speeltuin deden haar erg goed. Ze bleef super actief. Weer thuis gekomen zei ze tegen oma : "Oma, mijn buik wil een kroket". Dat klonk opa als muziek in de oren. Niet alleen vanwege het vooruitzicht op een bruine rakker uit het

frituur, maar vooral om zoiets van die kleine schat te mogen horen. Hoera, een gelijk gestemde! Oma vroeg of een krentenbol ook goed was. Opa duimde vlug en heftig, maar Emma stemde toch voor een krentenbol.
Laat in de middag zat Emma op de bank naar een filmpje te kijken. Opa zag haar oogleden steeds vaker afzakken. Niet veel later ging ze erbij liggen en ja hoor, ze viel in slaap. Oma legde een dekentje over onze schone slaapster.

De Paus en Hitler

"Franciscus, wat zeg je nou weer..?!

De Paus waarschuwt ons voor het 'populisme' onder verwijzing naar Hitler. Je weet wel die dictator, waar de RK kerk ten tijde van Wereldoorlog 2 zelf ook zo mee wegliep. De Paus spreekt dus uit ervaring, zo lijkt het. Jammer genoeg heeft de Paus zich niet al te veel verdiept in Hitler en datgene wat hij populisme noemt. Vlak voor elke verkiezing doet elke politieke partij immers aan populisme. Populaire uitspraken doen die goed vallen bij de kiezers. Zoals belastingverlaging, loonsverhoging, bonussen, meer werkgelegenheid, betere ouderenzorg  enzovoort. Dat populisme hebben de Paus en zijn voorgangers altijd goed gevonden.
Volgens de Paus riep een jonge Hitler : "Ik kan het!" Met alle gevolgen van dien. Laten we wel zijn, mevrouw Merkel riep : "Wij krijgen het voor elkaar!" Zoveel anders is dat niet. In beide gevallen kwam er shit over ons heen. Overigens vind ik het een kwalijke zaak om telkens weer Hitler erbij te halen. Geef die Mussolini ook eens een kans. Die was immers Italiaan. We zijn al bedolven onder termen als vreemdelingenhaters, islamofobie, maar volgers van Hitler..... De Paus gaat natuurlijk mee in de trend waarin anders denken niet geaccepteerd wordt. Dat doet de RK kerk al eeuwen. Overigens hebben de Pausen veel meer doden op hun geweten dan Hitler en Mussolini samen. Een vergelijking met een van zijn voorgangers zou zeker ook niet misstaan hebben.
De Paus had al eerder gezegd dat Trump geen muur mag bouwen aan de grens van Mexico. Paus Franciscus heeft blijkbaar nog niet gehoord van alle ellende die open grenzen hier in Europa en Amerika veroorzaken. Vaticaanstad heeft zelf toch ook muren, poorten en bewaking. Waarom? Volgens mij ook om ongenode gasten te weren. Net zoals Trump dat wil.
De Paus beweert ook dat ik vanwege de crisis en mijn angst(?) mijn oordeelsvermogen niet goed werkt. Hum, zou er daarom zoveel misbruik zijn in zijn kerk?  Kritiek en bezorgdheid zijn betere kwalificaties dan angst. Hij waarschuwt ook voor het feit dat we ons willen beschermen voor andere culturen. Alsof de RK kerk wel openstaat voor andere geloven. Wat de islam betreft moet de RK kerk ook vernietigd worden. Ik krijg de indruk dat de Paus met zijn slap geklets weer een Popi Jopie probeert te worden. Jammer, want in andere zaken leek ie het best wel aardig te doen.

Broccolisoep

Gado gado : ook zonder broccoli

We zijn niet zulke lastige eters. We zijn nog van de eten-wat-de-pot-schaft generatie. Dus eten we nagenoeg alles. Neemt niet weg dat mijn voorkeur voor bepaald eten verschilt. Om die reden eet ik ook bij anderen gewoon wat de pot schaft.
Wat mij opgevallen is, is dat veel ouders op voorhand de kieskeurigheid van hun kinderen beïnvloeden met de waarschuwing(!) : "Dat lust hij niet hoor." Ze bedoelen te zeggen : "Ik lust dat niet, dus mijn kind(eren) ook niet." Hoort zegt het voort. Ik heb daar vaak lak aan gehad. Soms kwamen vriendjes over de vloer die wel wilden mee eten, maar  niet datgene wat op tafel kwam. Jammer dan, weg wezen of mee eten. Opvallend genoeg heb ik niemand zijn / haar jas zien pakken. En als hun ouders hoorden dat ze spaghetti met saus of rode kool of spruitjes hadden gegeten, vielen die om van verbazing. Over hun eigen slappe houding nam ik maar aan. Het is algemeen bekend dat een baby / peuter na een eerste hap van iets nieuws vaak gaat kokhalzen. Logisch, maar geen reden om te besluiten dat het daarom maar dat voedsel niet meer krijgt. Foute boel, want eten moet men aanleren. Er zijn zodoende volwassenen die louter van één soort voedsel leven. Daar is bij hun ouders heel wat misgegaan. Eten wat de pot schaft.
Gisteren waren we op bezoek bij de familie Van B te A. Zoals gewoonlijk was het weer erg gezellig. We kregen daar een heerlijk ruikende soep geserveerd. De soep smaakte ook prima, al kon ik hem niet direct thuisbrengen. Mij werd gevraagd wat ik at. Ik dacht richting iets met erwten of linzen. Maar het bleek een broccolisoep te zijn! Broccoli staat niet bovenaan mijn lijstje. Zelfs niet met een pinda- of kaassaus, maar ik eet het wel. Ik ben nu eenmaal een naoorlogse vuilnisbak. Nu weet ik dat men van de broccoli voor mij beter een soepje kan koken. We hebben het recept meegekregen. Dus er komt vaker broccoli op tafel. In de soep gedraaide broccoli. Die smaakt mij / ons prima!

Donald Trump

In zijn toespraak heeft de nieuwe Amerikaanse president nogmaals herhaald waar hij voorstaat. Blijkbaar zijn de Europese politieke leiders doof of hebben ze het afgelopen jaar zitten slapen, want ze zijn nu pas erg geschrokken. De gevestigde politieke orde doet het nu in hun broek. Haha! Laten we wel zijn, Trump heeft op veel punten een zaak. Om het maar weer op gezinsniveau terug te brengen : het eigen gezin eerst! Ik bedoel je kunt niet een paar van je kinderen in armoede laten leven en het geld uitgeven aan oorlogstuig en hulp aan buitenstaanders. Dat zet kwaad bloed binnen zo'n gezin.
Het is ook geen zaak om de deuren van je huis wagenwijd open te zetten. Dat vraagt om problemen in de vorm van criminelen en illegalen. Een nieuwe deur is veel goedkoper dan telkens achter criminelen en illegalen aanhollen.
Ik hoop dat Trump zijn visie omtrent de extremistische moslims als pressiemiddel gaat inzetten tegen andere westerse landen. Ons land volgt daarin nog steeds een halfbakken koers. We durven niet eens haatimams aan te pakken en hollen achter extremisten aan in plaats van ze op te pakken en het land uit te gooien. Met illegalen weten we ook geen raad, dus mogen ze blijven. Veel van dit soort ergernissen wordt afgedekt met een verwijzing naar de EU. Nou, dan maar geen EU.
Ons halfbakken leger kunnen we  ook opdoeken. Met dat armtierig zooitje doen we op dit moment stoer in Polen. Zodra we een nieuw (niet eens modern) vliegtuig hebben, gedragen we ons alsof we zodoende opeens een sterke legermacht hebben. Haha! Het is beter de relaties met Rusland te verbeteren, net zoals Trump dat van plan is. Het is net als met enge buren. Je hoeft geen dikke vrienden te worden, zolang het maar rustig is en blijft. De gevestigde Europese orde moet zijn eigen broek gaan ophouden. Dat wordt erg lastig als je je altijd afhankelijk hebt opgesteld. Ik wens Trump succes en wacht toch wat gereserveerd af. Het is en blijft immers politiek.

Fenna's recht

'...ik ben er weer klaar voor....' 

Vanmiddag heeft Fenna mij weer uitgelaten. Zoals gewoonlijk ging de werpstok met tennisbal mee. Fenna moet dagelijks even flink stoom afblazen. Ze is een bonk energie, dus een wandelingetje zet bij haar geen zoden aan de dijk.
Fenna heeft in mijn beleving recht op dat rennen. Mocht het een keer niet uitkomen, dan voel ik me daar toch wat schuldig over. Gelukkig voor haar heb ik genoeg zelfdiscipline om aan haar dagelijkse verwachting en behoefte tegemoet te komen. We lopen, ik bedoel ik loop en zij rent zodra we in een rustiger omgeving gekomen zijn. Midden tussen de boomgaarden en akkers. Daar komen we nauwelijks iemand of iets tegen. Al wandelend gooi ik de bal. Fenna geeft de voorkeur aan rennen in de berm. Het asfalt bevalt haar niet zo goed. Meestal begint ze al met een vliegende start, voordat de bal de stok heeft verlaten. Ik laat de bal op het asfalt neerkomen. Al rennend kijkt Fenna schuin naar opzij of de bal al in aantocht is. Als dat het geval is remt ze af en draait ze zich om. Klaar om de bal op te vangen. Soms is ze zo snel, dat ze de bal uit de lucht opvangt. Ik heb dat ook een keer geprobeerd met een badmintonshuttle. Dat is niet alleen erg moeilijk, maar ook pijnlijk. Probeer het eens.
Ook op de terugweg spelen we dit spel. Tussendoor gaat Fenna uitgeput in de berm liggen. Vaak begint ze dan al grommend over de bal te rollen. Zodra ze weer moed verzameld heeft, komt ze met de bal achter mij aan. En dan moet ik weer gooien, natuurlijk.

'...even stoom afblazen...'

Als we weer bij de drukke weg aangekomen zijn, gaat ze aan de riem. De wandeling naar huis kan ze gebruiken om tot rust te komen. Eenmaal weer thuis, kijkt ze me vaak dankbaar aan. Een mooi gezicht is dat. Als ze dan nog loopt te hijgen, blijven we nog even buiten. Weer binnen lebbert ze vervolgens wat (vers) water uit haar drinkbak en ploft dan voldaan in haar mand neer. Ik op mijn beurt neem een kop thee en plof net zo voldaan op de bank neer. Ik heb weer mijn plicht gedaan.

Eenrichtingsverkeer(d)

Ze staat telkens weer klaar met cadeautjes en lekkers voor haar klein- en achterkleinkinderen. Oma vertelt ook vol trots over hen. Ze vieren uitbundig oma's verjaardagen. En toch..... met de afgelopen feestdagen was niemand te zien. Oma kreeg niet eens een kaartje of een telefoontje. Maar als oma in de buurt is, is oma wel het middelpunt van de belangstelling. Want oma heeft altijd wel iets meegenomen. Oma is in de buurt, als oma op pad gaat. Op de keper beschouwd is alles op initiatief van oma. Eenrichtingsverkeer dus. Oma zou het best eens leuk vinden, wanneer ze zelf zomaar bezoek zou krijgen. Gewoon omdat oma leuk, vrijgevig en lief is. Of dat oma misschien zelfs uitgenodigd zou worden voor een leuke dag. Maar dat is tot op heden niet gebeurd. Of toch wel! Eén keer. Maar toen moest ze achteraf alsnog betalen voor dat uitstapje.....

Toch maar een tv'tje

We hebben al jaren een kleine tv in de kast liggen. Het is een flatscreen geval met ingebouwde dvd speler. Het apparaatje stond lange tijd op Mike's kamer toen we nog in Lelystad woonden.
We hebben dat stof happende ding de laatste keer in de camper meegenomen, samen met wat dvd's. De avonden werden kouder en daarom hebben we in Julianadorp aan zee 's avonds naar twee films gekeken. Dat was op zich best wel gezellig. We hebben een enorme, nog niet bekeken collectie dvd's. Dus we kunnen nog even vooruit.
Het is enkel de bedoeling om in koudere jaargetijden dat ding te gebruiken. Elkaar de hele avond in de camper zitten aankijken wordt immers ook saai. Om maar te zwijgen van al dat moois wat er vanaf gekeken wordt. Haha! Hoewel het een klein formaat flatscreen is ( ter grootte van een A4) mag dat ding zo min mogelijk ruimte innemen. Ik ga hem daarom met een beugel aan het plafond bevestigen, zonder voet natuurlijk.
Normaal ligt de screen natuurlijk thuis, want we willen geen spullen van waarde in de bak laten liggen. De beugel moet als ie niet gebruikt wordt tegen het plafond geklapt of gedemonteerd kunnen worden. Voor gebruik kan ik de tv gemakkelijk in de steun schuiven en vastzetten. Om dat te kunnen doen, laat ik de montageplaat van de steun gemakshalve aan de tv zitten. De beugel is oorspronkelijk een voor aan de wand. Maar door een bout te verwijderen kan ik de beugel ook hangend aan het plafond monteren. Ik kan door die ontbrekende bout de tv meer draaien.
Ik kies voor ene plekje in het midden van de wagen. Dan kunnen we zowel vanuit de stoelen als vanaf het bed naar films kijken. En nee, ik ga geen schotel en dergelijke aanschaffen. 😔

Bewijs kopen

In Polen wordt een grootscheepse NAVO oefening gehouden. Uiteraard met Amerika als oorlogszuchtige trigger voorop. Ik begrijp nog steeds al die ophef niet over een Russische dreiging. Zelfs van een agressie is geen enkele sprake. Er is wel onrust in de omringende landen, die ooit tot de Sovjet Unie behoorden. Onlangs zijn in Moldavië en Bulgarije verkiezingen geweest. Die hebben geleid tot winst van pro-Rusland partijen. Erg vervelend voor de EU, want die heeft al verdragen met die landen met een eventueel lidmaatschap in het vooruitzicht gesloten. Wordt deze kwesties net zoals met de Oekraïne / Krim het geval was, weer afgewenteld op Russische annexaties en agressie?
Op een Duitse zender was een uitzending over oost Oekraïne. Een Russische 'soldaat' werd onherkenbaar in beeld gebracht. Hij vertelde over de strijd in oost Oekraïne.  In een uitzending op een Russische zender liet deze jongeman een ander verhaal horen. Met bewijsmateriaal vertelde hij (herkenbaar in beeld) over Duitse journalisten die hem geld hadden geboden om een bepaald verhaal voor de camera te vertellen. Hij kreeg daartoe een tekst voorgeschoteld, waarin aangegeven stond wat hij moest zeggen. Eén van die voorgekauwde onderwerpen betrof een bevestiging als zouden officiële Russische troepen

zich in oost Oekraïne bevinden. De Rus kon zich niet verenigen met die bewering en handelwijze. Hij heeft inderdaad in oost Oekraïne gevochten, maar als vrijwilliger. Er zijn in Oost Europa veel bureaus waar men zich kan aanmelden als vrijwilliger voor o.a. gevechtsoperaties. Hij liet het bureau zien waar hij zich had aangemeld 'om zijn Russische landgenoten in de Donbas te helpen.' Zouden die ZDF journalisten gestraft worden?
Wie naar de cijfers kijkt van de bewapening gedurende de afgelopen jaren, schrikt van de enorme toename van de Amerikaanse militaire investeringen. Daar zit m.i. het reële gevaar van een oorlog. Niet bij Rusland. De olievelden in de Zuid Chinese Zee zijn grotendeels bedoeld om de Amerikaanse militaire macht te voeden. Amerika is bang voor een groei van de Russische economie en wil die koste wat het kost tegenhouden c.q. vertragen. Op welke manier dan ook.

De beste stuurlui

Van al die opdrachten die ik heb mogen doen, heb ik telkens weer iets leuks willen maken. Als ik naar Rome zou moeten lopen, dan denk ik aan locaties en/of mensen die ik dan zou bezoeken. Ik bedoel : de reis zelf is nu eenmaal vaak vele malen leuker dan het reisdoel.
Tijdens mijn reis door het bedrijfsleven kwam in in serviceomgevingen situaties tegen, die mij hoogst verbaasden. Daar werden monteurs aangestuurd door nitwits, officieel planners of werkvoorbereiders genoemd. Die nitwits wisten precies te vertellen hoe een monteur zijn werk moest doen, wat hij daarbij nodig had en hoe lang de klus ging duren. Brrrr! En ja, tot grote ergernis van de monteurs want die nitwits gingen ook nog eens met al hun onkunde op hun strepen staan.
In soortgelijke situaties leerde ik ook managers kennen die het telkens over een druk op de knop hadden als ze iets wilden. Ik was dan zo'n eikel, die zo'n slap kletsende manager tijdens een overleg uitnodigde mij die knop even te komen aanwijzen. Ach, ik was nog jong.

geen echte monteur

Op het gebied van service heb ik me bezig gehouden met kantoorapparatuur (computers, netwerken, kopieer- en frankeerapparaten enz.) en installaties. Installaties opbouwen en correctief en preventief onderhouden. In veel van die omgevingen was gekrakeel tussen technici en planners / werkvoorbereiders. En in alle gevallen bleek dat planners het werk dat de monteurs uitvoerden zelf nooit gedaan hadden. Logisch dat die planners / werkvoorbereiders zo dom en eigengereid bezig waren. Een slechte zaak.
Ik herinner me nog dat Eckart Wintzen zei, dat niemand bij hem fieldmanager (verantwoordelijk voor het gedetacheerde personeel) kon worden als ie niet zelf minstens twee jaar gedetacheerd was geweest. Men zegt ook wel : je moet gecommandeerd zijn om te kunnen commanderen.
Ik heb zelf ook te maken gekregen met dat soort nitwits. Vaak waren het controllers. In veel bedrijven geeft men de verantwoordelijkheid van de ICT in handen van cententellers. Niet bepaald een strategische plaats. Zelfs computergigant IBM kwam met nitwits op de proppen. Zo kreeg ik een vertegenwoordiger van dat bedrijf op bezoek, die was afgestudeerd in Archeologie! Die 'omgeschoolde' overigens zeer leuke vrouw moest na jaren in het grijze verleden te hebben gegraven op mijn verzoek een toekomstvisie presenteren. Dat werd dus helemaal niets. Ze presenteerde zichzelf wel erg goed, hoor. Maar inhoudelijk was het om te huilen. De koffie smaakte haar prima. Maar ja, die was inmiddels ook al drie uur oud.
Gewoon onderaan beginnen is volgens mij toch het beste. Dan kan je, als je je best gedaan hebt, met verstand van zaken meepraten en -denken en beslissen.