Het is weer gelukt

plateausteun en spatbord

Ken je dat gelukzalige gevoel wanneer iets tot een goed einde is gekomen? Lekker hè? Dat gevoel heb ik vrij vaak. En als ik dat niet heb na weer een klus, dan is het vaak zo dat de klus weliswaar geklaard is, maar niet geheel naar mijn zin. Dat heb je als Pietje Precies. Dat is net als dat ene plekje op een enorme muur, dat niet helemaal mooi is geworden. Alleen ik, als 'veroorzaker' weet dat. Niemand valt het op en toch zit het me dan dwars.
Op werk had ik dat dus ook. Iedereen blij en tevreden, behalve ik.
Vandaag was het dus weer zover. Dit keer betrof het de plaats waar de accu van  de Ducato staat. Het is geen accubak, maar een plateau. Met daaronder het al eerder beschreven roestige spatbord. Ik heb die enorme 12 volt accu uit het motorcompartiment weten te krijgen. Het ging allemaal met hangen en wurgen, zo krap bemeten is de ruimte. Eenmaal eruit heb ik de accu maar gelijk op de lader gezet.
Daarna kwam de uitdaging het roestige plateau te verwijderen. Ik telde vier bouten, waarvan er twee, tegen het schutbord, er goed uitzagen. Die kreeg ik dan ook gemakkelijk los.

plateau met linksboven het accuzuur-gat

De andere twee vormden een bol roest. Ik heb eerst de moeren aan de onderzijde van de draagsteun ingespoten met WD40. Na een tijdje probeerde ik ze te lossen, maar dat lukte niet. Ik besloot de slijptol op de beide koppen te zetten. Vanwege de beperkte ruimte (standje erg moeilijk) lukte het mij niet de koppen echt helemaal weg te slijpen. Grrr! Na weer een afkoelperiode probeerde ik nogmaals de moeren te lossen. Wat denk je? Ze draaiden met gemak los! Hoera! Die twee stomme moeren waren waarschijnlijk door de warmte en de WD40  losgekomen. De koppen van de bouten waren dus kapot, maar ze moesten toch vervangen worden.
Nadat het stuk plaat verwijderd was, kon ik een blik werpen op het spatbord. Dat zag er niet best uit, totdat ik de staalborstel erover l;iet gaan. Veel stukjes roest lieten los (onder de wagen had ik een zeil gelegd) en na vijf minuten had ik een stevig losse roest vrij, doch nog bruin gekleurd spatbord. Dat heb ik met een antiroestmiddel van de Action behandeld. Op plaatwerk werkt dat spul prima. De roestbruine kleur wordt zwart en hard.
Fenna begon inmiddels wat onrustig te worden. Het was bijna drie uur en een half uur eerder had ik met haar op pad gemoeten. Qua timing kwam het nu beter uit. De boel kon lekker in de zon drogen, terwijl Fenna met mij richting het bos ging. Daar heeft ze weer lekker kunnen rennen, totdat ze er (letterlijk) bij neerviel. Met de tong slepend over de straat zijn we weer huiswaarts gegaan.
Terwijl Fenna een bak vers water leeg lebberde, ben ik het plateau gaan ontroesten. Daar waar het accuzuur gelekt heeft, bevond zich een groot gat. Ik had in Kampen een gebruikt exemplaar kunnen gaan halen, maar ik vond het huidige nog bruikbaar. Ook dat ding in de Action roestomvormer gezet en laten drogen in de nog immer schijnende zon.

de staat van de onderkant viel toch mee

Terwijl dat droogde heb ik het gereedschap en de werkbank weer opgeruimd. Vervolgens de boel in de grondverf gezet. Ik heb een verdunde en een gewone versie van dat spul. Ik heb eerst de verdunde aangebracht. Vervolgens de normale kwaliteit.
Daarna ben ik een hapje gaan eten bij zoon Ben thuis. Sonja had dit keer voor ons spinazie op het menu staan. Heerlijk! Na terugkeer eerst Fenna eten gegeven. Het behandelde plaatwerk was inmiddels zo goed als droog. Even met de spuitbus erover en klaar! De accu was ook weer vol. Wat een timing! Het monteren van het plateau was zo gepiept. Die hele hoek ziet er weer mooi uit. De accu was gemakkelijker terug te schuiven dan eruit te krijgen. Ik ben zeer tevreden.