Gedurende de nare periodes heb ik geregeld opbeurende woorden te horen gekregen. In sommige gevallen ook woorden van medeleven. Tussen al die warme belangstelling ervoer ik soms ook bijna kwetsende opmerkingen. Goed bedoeld, maar toch. Mensen kunnen soms ondoordacht reageren.
Toen mijn jongere broer was overleden zei iemand tegen mij dat het zijn eigen schuld(!)was. "Had ie maar net als ik die vitaminetabletten moeten slikken, dan was ie er nog", zei meneer. Dat is net zo erg als tegen de weduwe zeggen : "Je bent gelukkig nog jong." Ik heb diverse keren gehoord, dat iemand na het verlies van de partner tegen een rouwende zei : "Dat is al zo lang geleden, je moet maar weer eens de draad oppakken." Alsof er ergens een knopje zit, dat even omgezet moet worden.
Na het overlijden van mijn andere broer zei een gelovige tegen mij : "God heeft hem geroepen." Och ja, God. Nee, dan is het prima hoor. Hoera! Later zei hij dat mijn broer zijn verjaardagen nu dicht bij God mag vieren. Ja, en? Ach, het was allemaal goed bedoeld. Maar het deed wel pijn.