Naar Beekbergen

In 2004

februari 2016

En weer terug. De zon scheen, het was droog en we hadden niets te doen. Vanmiddag zijn we naar Beekbergen gereden. Lekker doorrijden via de N50 en de A50 en tussen Beekbergen en Loenen de snelweg af. We wilden een wandeling maken door het bos, bij de waterval. Maar o,o, wat was het daar druk. We vonden wel een parkeerplekje, maar het probleem was dat Fenna nergens los mocht lopen. Dus dat schoot niet zo op. Vanwege de drukte besloten we eerst maar ergens anders te gaan kijken. We kwamen langs het Apeldoorns kanaal terecht, op de plek waar we vaak gevist hebben. De parkeerplaats daar was zo goed als verlaten. We hebben daar een stukje langs het kanaal gewandeld. over het fietspad.
Het mooie weer had veel mensen op de fiets gezet, met gevolg dat het ook daar druk was. Fenna zat meer in de berm, dan dat ze rende. We stapten daarom weer in de auto en reden via Oosterhuizen naar het 'station' van de oude stoomtrein onder het viaduct van de A50. Daar hebben we de auto geparkeerd en zijn we gaan wandelen.
We bevonden ons op zeer bekend terrein. Omdat we benieuwd waren naar de situatie rond het vakantiehuisje, liepen we vanaf de Reeënbergweg naar de Hoge bergweg. Achter huisnummer 47 bevindt /bevond zich het huisje.
De toegangsweg, die voorheen in de auto bereden kon worden, was een smal voetpad geworden met veel obstakels. Toen het huisje in zicht kwam, schrokken we van de deplorabele toestand. De boel is echt aan het verpauperen en rot weg. Jammer hoor. Als de nieuwe eigenaar van de grond ons gevraagd had tot nader order de boel daar te blijven, had het er aanzienlijk mooier uitgezien. Er lagen ook veel omgewaaide bomen. Het enige positieve was dat een aantal voormalige kerstboompjes (met kluit), die we daar ooit gepland hebben, het erg goed doen. Op de foto uit 2004 rechtsonder een kerstboompje. Op de foto rechts hetzelfde boompje, maar aanzienlijk groter.
De grond is met het huisje een jaar na renovatie in 2005 verkocht. Helaas heeft de nieuwe eigenaar geen contact met ons opgenomen, om ons toestemming te geven daar nog langer gebruik van te maken. Dan had het allemaal er nog mooi bijgestaan.