Met gepaste trots zie ik dat de naam Emma de meest populaire naam is! Bij de jongens is dat Liam. Er was een tijd dat kinderen naar hun ouders of voorouders vernoemd werden. Soms leek het alsof men het over binnenvaartschepen had als ik doopnamen hoorde als Elizabeth Johanna, Maria Cornelia enz. Veel RK gelovigen hebben standaard Maria in de namenlijst opgenomen. Bij ons geen Jezus of Jozef. Gelukkig niet. Men gebruikte ook veel Bijbelse namen voor de kinderen.
Zelf zijn wij, mijn broers en ik voorzien van drie namen. Alle naar familieleden vernoemd. Mijn zusters hebben maar een naam. Ook van familieleden.
Ouders mochten toen geen naam opgeven bij de Burgerlijke Stand, die daar niet bekend was. Totdat een stel de kwestie aan een rechter voorlegde. Die gaf hen gelijk en toen ontstond een tsunami (een naam voor een adhd kindje?) aan nieuwe namen. De komst van andere culturen naar ons land leidde ook tot andere namen, dan die we tot dan gewend waren. Vaak zijn het mooie, warme namen.
Volgens mij heeft elke laag van de bevolking zo zijn voorkeur voor namen voor kinderen. Ik spreek even uit eigen ervaringen en beleving, hoor.
Hoger opgeleiden houden het vaak eenvoudig, maar toch ook weer chique. De middenklasse zit vaak in het populaire gebied. Heel anders dan de onderste laag, die voor hun dochters bij voorkeur exotische namen kiezen, die men in mijn jeugd alleen in de roze buurten tegenkwam (hoe weet ik dat?) zoals Lola en Priscilla. Voor hun jongens kiezen ze vaak Italiaanse (maffia)namen, zoals Ricardo en Luciano. Italiaanse meisjesnamen daarentegen zijn eigenlijk weer het tegenovergestelde van die maffia-jongensnamen. Namen als Gabriella, Giulia of Aurora, klinken erg lief en mooi.
Er is ook een groep die weliswaar de buitenlandse klok heeft horen luiden, maar niet weet hoe men klepel in die taal schrijft. Dus kwamen voor John de Sjonnies of zelfs Jhonnies, voor Mike de Maaiks en voor Jacques de Sjakies. "Voortaan beter opletten op school", denk ik dan maar.
En tot slot zijn er de zoekenden die zich graag via hun kids willen onderscheiden. Dat zijn al die rare namen door ouders verzonnen. Ze vallen op door de onlogische, of zelfs bizarre schrijfwijze. Dus is er Makx of Maxx of Shakirahh of Joann. Net alsof ze per ongeluk net even te lang met een vinger op een toets hebben gedrukt. Maar misschien was het een gevolg van inspraak : de man stelt Max voor en zijn partner zet daar een kruisje achter of voegt haar eigen X toe. Of andersom.
Ik denk dat het geven van namen ook veel te maken heeft met de verwachtingen van de ouders of dat ze een bepaalde indruk willen maken op hun omgeving.
Volgens mij geldt die manier van namen geven ook voor de eigenaren van honden. Van bang, lief, onstuimig en stoer tot agressief. Opvallend genoeg voldoen die honden daar dan aan. Dat was ook het verschil tussen bijvoorbeeld Follie en Zorro. Die namen waren overigens de twee honden al gegeven door de fokkers en niet door ons. Ze pasten mooi bij het karakter.
Ps. Overeenkomsten met de werkelijkheid berusten op louter toeval.