Een commercieel directeur van een brouwerij vertelde mij eens dat zijn bedrijf de kwaliteit van hun bier tot in het glas garandeerde. Ik was daar een maand eerder binnengehaald om een opdracht te doen. In die maand had ik me al een aardig beeld kunnen vormen van het reilen en zeilen van de onderneming. Ik antwoordde daarom, dat zijn uitspraak ongegrond was. De directeur keek mij wat geërgerd aan en vroeg mij waarom ik dat vond. Ik legde hem toen uit, dat zolang eigenaren van café's, restaurants, enz. zelf mogen bepalen of en wanneer hun tapinstallaties gereinigd mogen worden, een goede kwaliteit van het bier tot in het glas niet door hem gegarandeerd kon worden. En dan had ik het niet over schone glazen en/of spoelwater. Oeps! Mijn antwoord was blijkbaar even tegen het zere been. Ik adviseerde hem om voortaan alleen contracten af te sluiten inclusief het verplicht periodiek reinigen van de tapinstallaties. Dat zou ook al dat gedoe met de betalingen van die reinigingen oplossen.
Bij een ander internationaal bedrijf werd mij gevraagd om naast mijn hoofdtaak (een groot project initiëren en uitvoeren) ook even een standaard tekstverwerker voor het bedrijf te selecteren. Zoals gewoonlijk nam ik eerst wat afstand om de vraag te onderzoeken en er zelf tien te bedenken alvorens antwoord te geven. Zo gaat dat bij adviseurs.
Ik kwam terug met de vraag in hoeverre het niet zozeer om een tekstverwerker ging, maar om de inzet van iets als MS Office, met Word, Outlook, Excel, Powerpoint enz. Of wel : moet er niet eerst strategische keuze gemaakt worden? Tot mijn stomme verbazing zei de verantwoordelijke directeur : "Van strategie kan ik niet eten, Willem!" Nadat ik was bijgekomen van de schrik gaf ik wat uitleg over het uitwisselen van informatie met andere vestigingen in zowel binnen- als buitenland. Met name over de extra kosten vanwege niet uniforme systemen. Pas toen kwam ie tot de conclusie, dat er van strategie heel goed te eten valt.