ooit etterbakkies |
Als ouders vroegen wij wat er aan de hand was, als iemand boos was op een van de kids of kinderen huilend thuiskwamen. Lijkt mij nog steeds een normaal iets. En je weet dat kinderen niet altijd de hele waarheid vertellen. Wat dat betreft zitten wij als ouders op één lijn.
Veel moeders reageren direct beschermend, alsof hun kindje louter een slachtoffer is. Eerder een (schijn)heilig boontje. Die moeders geloven hun schepseltje, als ze zeggen dat ze niets gedaan hebben. Ik spreek over mijn eigen ervaringen en die opgedaan op schoolpleinen en kinderfeestjes. Zelfs een terechte reprimande wordt door veel ouders niet geaccepteerd. Dan gaat zo'n ouder verhaal halen.
Ik heb een keer twee jochies van een jaar of 10 tot de orde geroepen, omdat ze steentjes op een auto gooiden. Toen zei een van hen : "Huh, je bent mijn vader niet!" Ik gaf hem een schop onder zijn kont en zei : "Zo, ga nu je vader maar halen!" Ik heb die man nooit gezien. Tegenwoordig is het vele malen erger. Als een joch van zo'n 10 jaar schreeuwt dat zijn schoolgenootjes kutkinderen zijn en dat ie ze graag wil vermoorden, vraag ik me af van wie hij dat gehoord / geleerd heeft. En wat dat joch over een jaar of 10 doet.
De rillingen lopen over mijn lijf als ik een moeder venijnig hoor zeggen : "Waag het niet aan mijn kind te komen! Ik vermoord je!" Ja,ja. Op mijn beurt denk ik dan : "Geldt dat ook wanneer uw etterbakkie in het water ligt te spartelen? Of onverwacht de weg wil oversteken terwijl er verkeer aankomt?" O, toch niet? Doe dan effe normaal, ja! Kinderen moeten leren ook naar anderen te luisteren en vooral : zich weten te gedragen.