 |
| en dat is één! |
Ik dacht : "Kom, het is mooi weer buiten, ik ga eens binnen aan de eettafel zitten. Met een oud accupack, een soldeerbout en een multimeter. Ik haalde diep adem, ontspande me nog meer en begon de eerste soldeer-lip met de bout te verwarmen. Tijdens het verwarmen trok ik heel voorzichtig met de andere batterij waar het lipje mee verbonden was aan het hete lipje. Dat hete lipje begon langzaam te bewegen. Tergend langzaam, dat wel. Maar ik bewaarde mijn zelfbeheersing en begon niet harder aan het lipje te trekken. Oké, het begint op een erotisch verhaal te lijken, maar het gaat nog steeds over een accupack dat ik aan het demonteren ben. Het duurde vrij lang voordat ik het lipje zag loskomen van de batterij. Toen het eenmaal los was en ik de bevestigingsplekjes goed bekeek, hadden ze veel weg van een puntlasverbinding.
Tja, ze doen dat in een fabriek en niet zoals ik met mijn amateuristisch gereedschap. Al met al ben ik een kwartier bezig geweest om alle batterijen los te maken.
 |
| (door)meten is weten |
Daarna ben ik ze gaan doormeten. Het pack was vooraf opgeladen, dus alle batterijen zouden vol moeten zijn en gelijke waarden moeten geven. Al wist ik dat het niet het geval zou zijn, want het pack liep snel leeg. Het doormeten met de multimeter wees uit, dat er twee batterijen zijn die een veel lagere waarde aangaven dan de rest. Die twee heb ik
gekruisigd van een kruis voorzien. Dat zijn dus de boosdoeners. Ik heb ze niet door het raam naar buiten gegooid. Onze ramen houden we ondanks het mooie weer namelijk nog dicht.
Ik ga met het andere oude pack hetzelfde doen. Het losmaken zal me nu wel lukken, maar hoe het solderen straks gaat,....ik weet het niet hoor. Gezien mijn soldeertechniek zou het pack na het solderen misschien een stuk dikker geworden zijn. Ik hoop er maar het beste van.
