Met mijn beperkte kijk op de toekomst en de persoonlijkheid en het gedrag van de mens en het feit dat computers voor mij toen alleen op papier bestonden, schreef ik dat die situatie zich niet zou kunnen voordoen. Immers, de mens had toch zeker de touwtjes in handen?
Met de tijd, vooral gedurende mijn loopbaan, merkte ik dat in veel foutsituaties men naar de computer wees. Alsof dat apparaat een eigen leven leidde. Men ging steeds minder beseffen, dat het apparaat zijn instructies door mensen ingefluisterd kreeg. Steeds vaker lagen processen stil, omdat de computer niet werkte. De computer werd steeds slimmer en de mensen namen steeds meer afstand van processen. Geleidelijk aan nam de computer de positie van de mens over. Vooral in de jaren 80, toen spelletjes op computers verschenen. Die hebben menige relatie doen verbreken. Dat alles geheel in tegenstelling tot mijn verhaal op school.
Inmiddels is het zo, dat menig mens niet zonder de computer kan. De computer in de vorm van een smartphone. Men laat zich rücksichtslos (excusez le mot) dagelijks leiden door een apparaatje. De tijd van buiten spelen, een balletje trappen, ganzenborden, fysieke sociale contacten enz. lijkt voorbij. Al die activiteiten zijn overgenomen door een apparaatje. Het effect heeft veel weg van dat van de sigaret : Het apparaatje vergiftigt niet alleen de gebruiker, maar ook diens omgeving. Alles wat op dat schermpje komt, wordt achteloos geslikt. Sociaal zijn er ook andere negatieve effecten, zoals cybercrime en -pesten. De lieden die zich daarmee bezighouden zitten tegenwoordig in je zak en reizen overal met je mee.
Ik kan nog vertellen over mijn jeugd. Over de kwajongensstreken, de zwerftochten, de spelletjes, het bouwen van hutten en het zelf maken van speelgoed. Die periode die jeugd heette is niet meer. Hij is verdrongen door een smartphone van een bepaald merk, model en type. Het leven draait om en verloopt via apps. Programmaatjes door sluwe mensen bedacht.