Met de kinderen zijn we zijn al vroeg begonnen met het praten over groepsgedrag. In groepen voelen veel individuen zich sterker. Vaak gaat het louter om het 'erbij horen'. Op de basisscholen ging het vaak over merkkleding en schoeisel. Wij vonden het belangrijker stevig in je Scapino slofjes te staan, dan een meeloper op Nikes te worden. Ze hebben bij mijn weten nooit last gehad vanwege het niet dragen van merkartikelen. Een kwestie van schijt hebben aan de opmerkingen van de kuddedieren.
Later ging het over autorijden. Je kent het vast wel : met een paar vrienden en/of vriendinnen op stap en vervolgens stoer doen in de auto van je ouders. Of van jezelf. Jonge bestuurders die zich laten opjutten ('kan dat ding niet harder?') of zelf het initiatief nemen tot onverantwoordelijk gedrag. Daaronder versta ik dan ook met alcohol op achter het stuur kruipen. En wie geen nachtbraker is, moet ook niet zo laat gaan autorijden. Het is een kwestie van zelfdiscipline en een bepaald besef van verantwoordelijk zijn voor de passagiers. We hebben onze plicht gedaan en ik mag wel zeggen met enig succes, al weten we niet alles.
Vanmorgen las ik over een eenzijdig ongeval. Van de schade, de combi was in tweeën gebroken, leid ik af dat er sprake was van een zeer hoge snelheid. Het feit dat er drie personen in de auto zaten, is ook opvallend. De auto betrof namelijk een combi van een bedrijf in de agrarische sector. Zo'n auto heeft slechts twee officiële zitplaatsen. Mijn conclusie : stoerdoenerij met ernstige gevolgen. In dit geval een doodzone. Triest, dat wel.