Ik schilder dus multiplex. Dat soort hout zuigt als het ware de verf op. Dat hout lijkt veel op hebberige mensen; je denkt wat kleur in hun leven te brengen, maar als je niet oplet zuigen ze je leeg. Gelukkig heeft het hout wel meerwaarde. Na de eerste laag te hebben aangebracht, lijkt het net alsof de kleine Emma bezig geweest is. Haha! Pas na de tweede laag begint de boel echt wit te kleuren. Met de blik op oneindig is het blik snel half vol (leuke zin voor de inburgeringscursus).Maar ach, het houdt mij van de straat. Nu ik de tweede laag heb aangebracht, krijg ik toch nog een tevreden gevoel. Maar om nu te zeggen : "Leuk werk!", nee. Op naar de andere kant van de overkapping. Daarmee ben ik hopelijk sneller klaar. Aan die kant is er enkel de bovenkant.