Slappe hap

Een tijd geleden kreeg ik van iemand een speciaal stuk tuingereedschap. Met dat gereedschap kon de grond los gewoeld worden. Gisteren heeft Sonja dat handige ding gebruikt in de tuin. Dat was van korte duur, want de tanden verbogen en braken bijna af. Toen ik de schade ander bekeek, moest ik even achter mijn oor krabben. Het materiaal voldeed helemaal niet aan de eisen om er het beoogde doel mee te bereiken. Grond loswoelen houdt in dat het gereedschap gebruikt gaat worden in compacte grond. Daarin moest het woelgereedschap gestoken en vervolgens gedraaid worden. Helaas was de constructie dermate zwak, dat tijdens het draaien de boel verboog. De tanden bleken gelast te zijn op een dun metalen plaatje. Zeg maar gerust blik. Wie dat bedacht heeft moest maar eens voor straf een flinke tuin met vette kleigrond met zijn uitvinding omwoelen.
Ik moest ook even achter mijn oor krabben na het lezen van een discussie op een forum voor militairen. Het ging over de mentaliteit van de regering : voor een duppie op de eerste rij zitten. Of wel : weinig geld beschikbaar stellen voor Defensie, maar wel voorop willen lopen als het om oorlogssituaties gaat. De discussie, overigens zonder scheldpartijen, leidde ertoe, dat een aantal militairen afhaakten. Ze waren verontwaardigd dat er kritiek geuit werd op hun werkgever. Die overigens ook de werkgever was en is van de overigen.
Ik moest toen even achter mijn oor krabben. Ik dacht namelijk : "Zijn die afhakers nou de militairen waarmee men de oorlog in gaat?" Met andere woorden, het is niet alleen het materieel en materiaal, maar blijkbaar ook het personeel dat niet aan de eisen voldoet. Tenzij er op psychisch gebied geen eisen meer gesteld worden. Ook dat zou mij niet verbazen. Dan hoeft de vijand enkel wat kritische kreten te slaken, zodat de Nederlandse militair op de vlucht slaat. Maar misschien is het ook een manier om oorlogen te beslechten. Dan is het prijzenswaardig te noemen.