Nee, ik heb geen geduld. Volgens anderen, waaronder mijn mamma en oma, wel. Maar het verschilt per situatie. Het hangt af van wat ik aan het doen ben of ga doen. Schoonmaken, poetsen etc. zijn bij mij geen haastklussen. Net als iets maken of repareren. Ik wil een mooi /goed resultaat zien als ik klaar ben. Een overbuurman in Schoonhoven sprak zijn bewondering uit over het feit, dat ik zo geduldig aan mijn motorfiets kon poetsen. Zoals elke spaak van het wiel apart schoonmaken. Ik heb ook een keer alle spaken van een motorfiets gelakt. Ja, ja, zo ging dat.
Als ik iemand iets mag uitleggen, hangt het helemaal af van de ander of ik geduld heb of niet. Hoezo? Ik heb jarenlang aantekeningen gemaakt van zaken die ik wilde leren. Ik vond het per definitie vervelend om een tweede keer dezelfde vraag te moeten stellen. Ik heb geen geduld met mensen, die niet opschrijven als ze mij iets vragen wat nogal complex is. Ik weet op voorhand, dat ze niet veel later weer met die vraag zullen komen. Ik vind dat nogal gemakzuchtig. Alsof ik een wandelende vraagbaak ben, waar de ander enkel een vraag in hoeft te stoppen. Zo leer je niets. Ik verwacht van de andere kant ook de nodige inspanning.
Ik ben een paar keer pardoes gestopt met mijn uitleg. Waarom? Omdat de luisteraar liet blijken niet te luisteren. Bijvoorbeeld door midden in mijn uitleg iets tegen iemand anders te zeggen of rond te kijken. Ik ervaar dat niet alleen als onbeleefd, maar ook als een vorm van desinteresse. En dus tijdverspilling van mijn kant.
Er zijn ook mensen die mij iets vragen, maar tussendoor telkens laten blijken het toch beter te weten. Je kent ze vast wel, de zogenaamde ja-maar mensen. Voor hen heb ik ook geen geduld. Als je het toch beter weet, waarom stel je mij dan vragen?
Over vragen gesproken. Bij wijze van grap zei ik een keer als consultant tegen een klant, dat hij mij drie vragen mocht stellen voor 300 gulden. Zijn reactie : "Vanwaar dat hoge tarief?" Ik antwoordde : "Omdat ik veel weet. Volgende vraag graag".