Gisteren bleek een van de banden van de hondenkar leeg te zijn. Tijdens het moeizame oppompen, er zat een autoventiel op, gebeurde er niets. Behalve dat ik peentjes begon te zweten en dacht : "Jammer dat die teef dit niet kan!" Met mijn nog redelijk oor hoorde ik ergens lucht ontsnappen. Ik wist genoeg : lek!
De binnenband heb ik toen verwijderd en ik zag vrij snel een flinke scheur op een naad. Ik heb de band in mijn fietstas gestopt en ben naar de fietsenwinkel gereden. Daar liet ik de band zien en vroeg om twee dezelfde nieuwe exemplaren. "Zonder zo'n scheur', voegde ik alsnog toe. Je weet maar nooit. Even later kwam meneer met twee doosjes in zijn handen terug. Hij keek nogal sip en zei wat aarzelend : "Ik heb ze helaas niet met een autoventiel." Waarop ik beide armen in de lucht gooide en riep : "Hoeraaaa!!" Terwijl meneer lachte zei ik dat ik de pest heb aan die autoventielen op fietsen en karren. "Ik heb telkens weer problemen om banden met zo'n ventiel op te pompen", legde ik uit. Opgewekt reed ik weer naar huis met de buit. Thuis heb ik de beide velgen eerst maar ontdaan van roest. In de gootsteen met wat staalwol. Daarna heb ik ze een antiroest behandeling gegeven. Vanmorgen heb ik de nieuwe binnenbanden erop gelegd. Een uitdaging om dat zonder bandenlichters te doen. Maar het lukte. Het oppompen was een zeer kortstondig, maar des te vrolijker feest vergeleken met de treurmars met de autoventielen. De teef kan weer de kar op.