Over de doden niets dan goeds, is wat mij betreft onzin. Helemaal als die dode gedurende zijn leven zeer nare dingen heeft uitgevreten en daar nooit zijn / haar spijt over betuigd heeft. Dan krijg ik eerder het gevoel van : "Ga jezelf daar boven maar eens verantwoorden."
Mensen waren zoals ze waren. Met goede en vervelende trekjes. Ik ben ook zo'n mens. Dus na mijn overlijden mag men mij best een eikel noemen. Of een stomme Indo of idiote broer of neef. Ik zal na zo'n uitspraak echt niet de bliksem op iemand afsturen. Daar zal ik dan daar boven enkel gedonder mee krijgen.
Iedereen vreet weleens wat uit. Het gaat erom of iemand per saldo een goed mens is of is geweest. Dan zullen de fouten hem / haar vergeven worden.