Retour Bergen op Zoom

Gisteren, in de namiddag, zagen we onderweg naar de camping dat hier en daar jong groen op de akkers werd afgedekt. Nachtvorst op komst. Daar hebben we in de camper niets van gemerkt, zij het dat vanmorgen de temperatuur in de wagen onder de tien graden Celsius was. Maar een kleine krachtpatser in de vorm van een keramisch kacheltje bracht de temperatuur in no time naar bijna 20 graden. Buiten was het aangenamer. En dus hebben we in de ochtendzon ons ontbijt genuttigd.
Na de koffie zijn we weer op de fiets gestapt, met als reisdoel Bergen op Zoom.
De camper bevalt uitstekend. Van hier naar daar en ter plekke de omgeving op de fiets verkennen. Als we uitgekeken zijn is het 'vort met de geit'. Ik ben blij dat mijn afgescheurde spieren weer genezen zijn. Al met al heeft het 9 maanden geduurd, voordat ik weer zonder pijn kon zitten en bepaalde andere bewegingen kon maken. Genoeg om er een kind van te krijgen, maar daar was geen sprake van. Het ging geleidelijk steeds beter. Een kwestie van niet klagen, maar dragen en me fysiek koest houden.
Onderweg zagen we hoe een laatste tulpenveld van de koppen werd ontdaan. Een wat triest gezicht te zien hoe die zwarte koppen door een grote machine afgesneden werden. Ik ga dit maar niet vergelijken met andere situaties in de wereld. Vlak voor BoZ hebben we de lunch gebruikt. Daarna reden we onder de snelweg door om vervolgens bij een ziekenhuis aan te komen. Daar hoefden wij gelukkig niet heen. We reden door richting het centrum, de Grote Markt.
Daar parkeerden we de fietsen en kar en begonnen aan een lichtvoetige tocht door de oude stad. Ik had wat dingen genoteerd, die ik wilde kopen. Maar zoals gewoonlijk was ik het lijstje vergeten. Er was een tijd waarin ik door mij opgeschreven zaken beter onthield. Maar die is passé. Maakt niet uit, niet belangrijk. Vanaf de Grote Markt zijn we stervormig diverse straten ingelopen om wat rond te kijken. Die oude panden stralen iets bijzonders uit. Een soort van thuiskomen. Waarschijnlijk een overblijfsel uit mijn Leidse en Amsterdamse periode. Overigens heb ik dat gevoel ook als ik de geur van de veehouderijen ruik. Met name die van koeien.

Bij de Hema heb ik even gebruik gemaakt van het toilet. Die ruimte was zo schoon en fris, dat ik even aarzelde daar mijn blaas leeg te storten. Niet dat ik een sproeikop heb, hoor. Ik kan er nog steeds heel goed mee mikken. Maar het was daar zo schoon. Toen ik wilde betalen, had ik geen gepast geld. Ik legde de dame uit dat het de portemonnee van mijn vrouw was en dat die enkel in bankbiljetten doet. Ze vond me een bofkont. Ik vond toch nog een euro, legde die op het schoteltje en zei tegen de dame dat het zo goed was. "Nee, nee, nee", zei ze. Ze drong aan wisselgeld terug te geven, maar ik zei haar dat het toilet zo schoon en fris was, dat ze de rest mocht houden. Zegt die dame ( ze zag er echt uit als een dame en niet als een toiletjuffrouw - dus geen gele handschoenen, geen chloorluchtje maar een parfum, geen gele vlekken op haar witte schort en geen laarzen) : "Dank u wel voor het compliment. Dat heb ik nog niet eerder gekregen."

Ik heb het compliment daarom maar herhaald. Als bonus.
Verderop zag Sonja een shirt voor mij hangen. En wat denk je? Ik vond het ook leuk! Dus ik pak het shirt van haar over en stap de winkel in. Begint me daar het alarm te janken! Ik stond van schrik stil, totdat een vrouwenstem riep : "Komt u maar binnen hoor, meneer!" Ze vroeg of ik schrok van het beveiligingssysteem. Ik antwoordde, dat ik niet eerder meegemaakt had dat zo'n systeem al afging voordat ik gestolen had. Vandaar. Ze kon mij niet meer volgen.
Op de terugweg heeft Fenna weer even mogen rennen. Dit keer van korte duur, want ze was bekaf na het slenteren door BoZ. Ze kroop gedwee in haar kar.