Aan de grens

Na een rit van zo'n twee uur, zijn we neergestreken bij de grens met onze zuiderburen. Last van drempelvrees? Geenszins! We waren op zoek naar een leuke fietsomgeving en hebben die zoektocht gecombineerd met het retourneren van een vergeten jas. Die jas komt uit Roosendaal en dus reden we vanmorgen richting het zuidwesten van Brabant.
Vooraf had ik een tweetal campings uitgezocht. Na een rustig verlopen reis kwamen we bij de eerste camping aan. Helaas was ie volgeboekt. Maar de zeer vriendelijke eigenaar verwees ons naar een andere camping, zo'n 3 km verderop. Daar aangekomen werden we eerst in de wacht gezet. De eigenaar beloofde via zijn telefoon, dat hij binnen 15 minuten aanwezig zou zijn.
We waren terechtgekomen op camping nummer twee op mijn lijstje. Het betreft een soort manege. Toen een van de paarden Sonja zag, raakte ie behoorlijk opgewonden. Hij rende hard heen en weer. Dat alles op een vrolijke manier. Ik ga steeds meer in reïncarnatie geloven.
In afwachting van de komst van de eigenaar, keken we alvast wat rond. Het veld was ruim, groen en rustig. De plekken waren ook groot. we waren blij dat de eerste camping vol was, want daar stond men nogal dicht op elkaar.

Conform de toezegging arriveerde de eigenaar. We mochten direct om de hoek op het veld gaan staan. Mooi met de rug naar de windkant, die overigens met beschoeiing (bomen en struiken) was afgezet. Het was behoorlijk warm, om niet te zeggen heet! Nadat we de boel geïnstalleerd hadden, zijn we op de fiets gestapt. In t-shirt en korte broek! We reden binnen een kwartier Essen binnen, waar we wat inkopen gedaan hebben voor de komende dagen.