Zo noemt men vaak de tijdspanne, waarin een kind aan de aandacht van een ouder ontsnapt. Helaas is er soms helemaal geen sprake van aandacht. Toen ik vanmorgen bij een schoenenzaak de fiets op het slot gooide, zag ik een ventje van een jaar of 2 á 3 de winkel verlaten. Hij liep regelrecht naar de straat. Ik haastte me om hem tegen te houden, want er kwam verkeer aan. Ik vroeg het ventje naar zijn mamma te gaan. Die stond bij de balie te praten met een medewerkster. Toen ze mijn vraag 'Is dat jouw mamma?" hoorde, draaide ze zich om. Ik legde haar de situatie uit en moeder reageerde opgelucht. Ze bedankte me.
Toen ik later weer bij de balie kwam om af te rekenen, zag ik het jochie weer naar buiten lopen. Zijn moeder stond recht tegenover de kassa naar kleding te koekeloeren. Ik riep : "Hé, hier blijven!" Moeders keek op en liep haastig naar het ventje. Ze kwam mopperend weer terug, want natuurlijk kreeg het manneke de schuld. Ik weet zeker dat als er iets ernstigs gebeurd zou zijn, dat men weer zou spreken van 'een onbewaakt ogenblik'. Ik noem het gewoon desinteresse of egoïsme van die ouders. Vele kinderen zijn daar de dupe van.
