Terug in een dorp

Met Fenna in 'het buitenland'

Bij de receptie geef ik te kennen dat we ons willen laten inschrijven in deze gemeente. "Komt u uit het buitenland?", vraagt de receptioniste. Ik denk ad rem : "Nee, ik was een weekend in Anna Paulowna waar de zon nogal heftig scheen", maar antwoord : "Sommigen vinden van wel. Flevoland ligt zo ver weg. We komen uit Lelystad." Ze presenteert ons een kaartje met een nummer. "Neemt u daar maar plaats en houd het scherm in de gaten". We nemen plaats aan een grote tafel met allerlei lectuur. Er zitten welgeteld nog vier mensen te wachten.
Als na een minuut of vijf weer het elektronisch belletje klinkt, verschijnt ons nummer op het scherm. We worden bij balie nummer 9 verwacht, waar we vriendelijk worden verwelkomd door een gemeentelijk medewerkster. Op de vraag wat ze voor ons kan doen, antwoord ik dat we ingeschreven willen worden in deze gemeente. Dat kan, maar eerst een paar id-kaarten overleggen. Ze typt wat op het toetsenbord, tuurt even naar het scherm en vraagt naar het nieuwe adres en print twee a4'tjes uit. "Graag hier even ondertekenen", zegt ze. Ze schuift de a4'tjes en de beide id-kaarten naar ons toe. "Verder nog iets?", vraagt ze vriendelijk.
"Heeft u een informatiepakketje over de gemeente voor ons?", vraag ik haar. Ze kijkt even bedenkelijk en zegt dan op twijfelachtige toon : "Ik ben bang dat die tasjes op zijn. Een ogenblik." Ze verlaat de balie. Ze komt terug met lege handen en zegt dat de laatste inmiddels ook al weggegeven zijn. Helaas pindakaas. Maar geen probleem, ik kan altijd nog later even langsgaan voor zo'n info-pakketje.
Vanaf nu ben ik officieel geen inwoner van Lelystad meer. Ik ben na veel omzwervingen weer een dorpeling geworden. De cirkel is rond.