De parkeerplaats is een groot erf van een landbouwbedrijf. Terwijl ik bezig ben met afhangen, komt een meneer met een fotocamera naar mij toe. Ik denk : "Toch geen fan hoop ik?" Hij wijst naar mijn motor en zegt wat bezorgd : "Goede morgen! Zeg, volgens mij is uw voorband wat aan de zachte kant. Ik loop naar de voorzijde en zie dat de band nogal breed op de grond staat. Ik herinner me het bochtenwerk, dat anders aanvoelde. De motor neigde op rotondes en in bochten weg te trekken met de voorkant! Geen nood, want volgens meneer is er vlak in de buurt een pompstation. Om mezelf niet verder in de penarie te storten, controleer ik de band maar niet. Eerst naar de klassieke motoren en dan zien we wel weer. Plezier heeft immers de hoogste prioriteit.Dat plezier breekt al op de parkeerplaats los. Ik zie hier en daar leuk spul staan in de vorm van café racers. Prachtige machines!
Bij twee kwajongens, de rest van de aanwezigen hadden allen grijs haar, koop ik een programmaboekje. Ik wandel vervolgens langs de boerenwoning naar het terrein, waar de pit lane zich bevindt. Nou ja, pit lane, het lijkt eerder een boerencamping met louter caravans, tenten en motoren. Een schitterend gezicht. Al wandelend door de lane of memories zie ik bekende gezichten van oud-coureurs, zoals Witte Reus Wil Hartog, Aalt Toersen, Jos Schurgers, Marcel Ankoné en Jan Kostwinder. Maar o, o, o, wat zijn die gasten oud geworden. Waar zijn ze in hemelsnaam geweest? En uiteraard hun motoren met de namen van de sponsors van weleer : Nimag, Riemersma enz.. Samen met de geur van Castrol, benzine, uitlaatgassen en hier en daar het geluid van jankende tweetaktblokjes en brullende viertaktmachines voel ik me in een paradijs van vervlogen tijden aanbeland.