In Hippolytushoef zag ik (uiteraard) een motorzaak, die ik tot dan louter uit advertenties kende. Geen reden overigens om te stoppen, want naar een andere motor ben ik niet op zoek. We zochten weer de kustlijn op en reden richting Oosterland door een prachtig landschap. Links de zee met de zilte geur en rechts een polderlandschap met her en der stroken nat natuurgebied. We reden richting de haven van Den Oever, om daar even de benen te strekken. Omdat ik op een andere fiets reed, begon ik mijn zitvlak te voelen. Dat gevoel werd aanzienlijk versterkt toen ik in een stoel neerzeeg om te genieten van een stuk vers gebakken vis. Die zorgde ervoor dat mijn pret niet gedrukt werd. In de haven van Den Oever neemt het aantal vissersschepen drastisch af. Sommige gaan over op recreatieve activiteiten, zoals een tocht over de Waddenzee om zeehonden te bekijken, sportvissen en wadlopers te verplaatsen.
Na het warme visje stapten we weer op de fiets. Ik kreeg de neiging om op de pedalen te blijven staan vanwege mijn geteisterde zitvlak. Maar via de weg van de geleidelijkheid lukte het me om weer te gaan zitten. We reden nog even naar het begin van de Afsluitdijk om de Stevin sluizen te bekijken. Daarna was het rechtsomkeer richting Anna Paulowna, waar we na een theepauze tussendoor vermoeid, doch voldaan en een stuk bruiner dan bij vertrek, weer aankwamen. Aan alles komt een eind. Zo ook aan dit erg gezellige weekend. 's Middags zagen we nog even de neven en hun partners en kinderen. Weer zo'n moment waarop je besefte : de tijd vliegt. We danken onze gastvrouw en -heer voor hun gastvrijheid, de gezelligheid, het lekkere eten en de leuke fietstocht.