Een hondje uitlaten

Vandaag heb ik op een hondje gepast. Haar baasje ging vandaag zingen en zou vroeg op pad gaan. Hij zou pas rond half zes weer thuis zijn. Het beestje is een teefje met een dik, bol oog. Ik ben niet bekend met het ras, maar ze is nogal klein.

Oneerbiedig gezegd ± een soort grote grijze muis met zwarte vlekken en dito oren. Ik moest haar rond het middaguur even uitlaten en wat brokjes geven.
Toen ik het huis betrad, had ze niets in de gaten. Ook toen ik haar riep, reageerde ze niet. Ze stond in de woonkamer en keek de andere kant op. Om haar niet te laten schrikken, maakte ik een omtrekkende beweging. Opeens rook ze mij, ondanks dat ik vanmorgen onder de douche was geweest. Ze draaide zich om en begon enthousiast met haar staart te kwispelen. Ze is heel lief hoor. Toen ik haar de riem had omgedaan liep ze subiet naar de achterdeur. Zoals haar baasje doet. Ik ging door de voordeur. Samen kuierden we richting het rijwielpad, dat naast een groenstrook gelegen is. Onder het lopen stond ze om de haverklap stil en keek achterom. Daarbij trok ze geregeld aan de riem. Ze wilde eigenlijk weer naar huis. Het duurde dan ook even voordat we onze plaats van bestemming hadden bereikt. Daar deed ze keurig een plas en trok een keuteltje. Toen ze daarmee klaar was, trok ze me richting huis. Ze liep dit keer als een paard dat de stal ruikt.  Hijgend kwam zij thuis. Ze rook nog even aan de brokjes, maar eten wilde ze niet. Ze miste haar baasje, want ze ging weer naar de achterdeur staan kijken. Tegen vier uur ben ik nog een keer langs geweest om samen weer een wandelingetje te maken. Ze vond het maar niks. Maar op weg naar huis trok ze weer enthousiast aan de riem. Ik heb haar nog even gezelschap gehouden, om haar wat gerust te stellen. Ik keek tegen haar achterste aan, want weer stond ze vanuit de huiskamer naar de achterdeur te staren.
Haar baasje kwam een uurtje later keurig volgens plan weer thuis. Ze zal wel erg blij geweest zijn.