 |
| Kamperen in Ratingen |
Warm weer heeft een positieve invloed op mijn eetgewoonte. Ik eet minder. Als ik iets zou willen eten terwijl de musjes van het dak vallen, dan denk ik steevast aan iets kouds. Waar ik ook vaak aan denk, is de Duitse Kartoffelnsalat. Die heb ik leren kennen toen ik als klein jochie met mijn vriendje mee mocht op vakantie. Zijn vader had familie in der Heimat en zo maakte ik in Ratingen kennis met de Duitse taal en eetgewoonten. Ik vond en vind nog steeds niet alles even smakelijk. En dat voor een naoorlogse vuilnisbak, als ik. De deeg- of meelballen, die verdacht veel op aardappels lijken, smaken me niet. Als jochie dacht ik dat de aardappels op rantsoen waren en men genoegen nam met een surrogaat pieper. Ik kwam ze niet alleen in de soep, maar ook met groente tegen. Ook het zurig smakend brood was niet aan mij besteed. Ik at het wel, maar louter uit beleefdheid. De 'Bratwurst' is oké, net als veel andere vleessoorten, maar zonder curry en met tomatensaus. En anders mosterd. Maar die Bratwurst leerde ik pas jaren later, toen ik mijn militaire dienstplicht in der Heimat doorbracht, waarderen. Uiteraard 'mit Sauerkraut'.
Het leuke van het internet is dat ik vrij snel typisch Duitse recepten kan opzoeken. Natuurlijk moet ik daarvoor wel even 'auf Deutsch' met Google aan de slag gaan. En zo kwam ik terecht op Chefkoch Punkt DE, waar veel variaties van de Kartoffelnsalat beschreven staan.
Ik ben ook altijd benieuwd geweest naar de Aziatische keuken. Maar mijn Thais, Chinees, Vietnamees enz. is zeer beroerd. Ik weet dat er allerlei boeken in omloop zijn, maar ik heb al een kookboek. En ik houd niet van lezen. Komt bij dat we zowel een kat als een hond in huis hebben voor de leut. Niet voor de slacht. Vooralsnog blijft het bij 'Kartoffelnsalat mit grünen Bohnen'. Aardappelsalade met sperziebonen. Niet voor nu, maar voor straks. Als de temperatuur weer hoog oploopt.