
Omdat we meestal met z'n vieren waren, beschouwde Fenna het viertal als behorend tot haar roedel. Dus als Jan of Petra even weg gingen, werd ze ook onrustig. Ook tijdens het fietsen liep ze ons alle vier constant te controleren op aanwezigheid. We moesten een klein peloton vormen en zeker niet ver vooruit of ver achter gaan rijden. Daar werd ze een 'peu nerveuse' van.
Ze sliep in haar bench. Ze trof het niet, want de eerste nacht klonk een luide knal van vuurwerk. Ze wist in haar angst ondanks de gesloten grendel het deurtje te openen en was haar bench uitgegaan. Maar toen ze teruggeplaatst werd, is ze er gedurende de rest van de nacht gebleven.
Ze begon haar omgeving ook als haar territorium te beschouwen. Bezoek werd blaffend verwelkomd. De grote tuin was voor haar een paradijs. Wat een speelruimte! We hopen maar dat ze niet te veel groen heeft beschadigd met de balspelletjes. En mocht het zo zijn, dan zegt Fenna tegen haar gastvrouw en -heer alsnog : "Sorry!"