Ik ga trouwen

Gedurende mijn loopbaan heb ik veel tussen mannelijke collega's gezeten. Slechts één keer voor langere tijd tussen alleen vrouwen. Dat was in de begintijd van mijn werkzaam leven, waarin nog pons- en later de data-entry typistes actief waren. Daarna was het voornamelijk een mannenwereld met hier en daar een verdwaalde vrouw.

Wat mij opviel waren de reacties wanneer een collega zei : "Ik ga trouwen!" De dames begonnen direct over de bruidsjurk, de ringen, de bloemen en corsages, de kapper, de bruidsmeisjes en het feest. Daar had iedereen een eigen mening over.
Toen ik later tussen het mannenvolk terechtkwam en een mannelijke collega zei : "Ik ga trouwen." waren de reacties heel anders. Het regende vragen als : Ben je het zat om gelukkig te zijn?, Verder alles goed met je?, Is ze zwanger?, Waarom heb je ons niet eerst wat vragen gesteld?, Was je dronken?" en  Laten we maar eerst maar een bakkie doen..., Iedereen maakt weleens een fout, Wat rot voor je, Nou, sterkte ermee!, We hoeven geen gebak of zo. (de laatste reactie werd telkens alsnog teruggenomen).
Het zijn de visies op korte en de lange termijn.