Het aantal coaches in Nederland is sterk toegenomen, lees ik in het nieuws. Veel mensen vragen om begeleiding in de leefstijl, voeding en slapen. Ik moet er van glimlachen. Volwassenen die niet zo volwassen zijn. Een gevolg van het structureel pamperen vanaf de geboorte. Alles wordt voor de kinderen gedaan en bijna alles wordt hen vooraf gevraagd. Leiding en sturing ontbreken in een vaak grenzeloze opvoeding. Kinderen ontwikkelen zich dan op hun eigen manier. De meest normale dingen zijn hen vreemd, te beginnen met luisteren, doen wat gezegd wordt, nee accepteren, je verantwoordelijkheid nemen en respect tonen. Dus moet er een coach komen, die het falen van ouders in de opvoeding alsnog moeten repareren. Het positieve is dat mensen dan om begeleiding vragen. De rest is niet van goede wil. Eenvoudige zaken als je zelf verzorgen, je eigen rommel opruimen en wat rekening houden met anderen is velen vreemd. Als volwassenen gaan ze alsnog leren, wat hun ouders verzuimd hebben te doen. Aan de andere kant : dankzij die gemakzuchtige ouders vinden velen nu werk in coaching.