Op de knieën

Het is wat regenachtig weer. Maar ook dat biedt weer mogelijkheden. Zoals het verrichten van wat make-up aan de caravan, om het verblijf nog aangenamer te maken. Zoals een schuifdeurtje van een trekkoordje voorzien. Als het achterste deurtje opengeschoven is, verdwijnt het acht het voorste. We moesten wat grabbelen om het deurtje weer te kunnen sluiten. De oplossing is eenvoudig : een trekkoordje door het 'vingergat'. Zo noem ik het maar, want dat klinkt veel klussers bekend in de oren.
Om de gaskraan open te draaien, moeten we onder het keukenblokje zijn. Dus eerst op de knieën en dan het kraantje bedienen. Ik heb tijdens de 'verbouwing' de dubbele kraan (koken en koelkast) op zijn plaats laten zitten. Maar nu blijkt het toch geen handige plek te zijn. Als we weer thuis zijn, ga ik hem verplaatsen. Het kraantje komt dan links naast het keukenblokje op de wand te zitten. Naast het kooktoestel. Dat lijkt ons veel handiger, al is 2x per dag gymnastiek doen voor ons ook niet slecht. Het door de knieën gaan is niet zo moeilijk. Maar het overeind komen.... Vooral in een kleine ruimte. Dan lijkt het voor een zich anders fit voelend iemand of ie plots 20 jaar ouder is geworden.😅

Om de dubbele kraan te verplaatsen, moet ik een stuk nieuwe gasleiding aanleggen. Hij is van 8 mm staal en loopt onder de caravan door naar de voorkant. Daar staat het gastankje in een disselbak. Vanaf de kraan is het kooktoestel met een gasslang verbonden. Voor het verlengstuk binnen ga ik over op koper. Dus wordt de gaasslang aanzienlijk korter. In de loods is een kleine pijpbuiger, speciaal voor dit soort kleine leidingen. Ik heb hem ook al eens gebruikt toen ik oude remleidingen (slangen) verving voor koperen. Dus het komt allemaal wel weer goed.
De ruimte onder het keukenblokje blijkt ook een schot in de roos te zijn. Daar staan nu onze schoenen. 
Het regent niet constant. Af en toe breekt de zon door en dan is het gelijk weer warm. Dan ben ik buiten te vinden. Ik heb het wapperende klepje van de 230 volt aansluiting van een sluiting voorzien. Ook weer heel simpel, hoor. Er is erg weinig ruimte voor. Dus heb ik op het klepje aan de binnenkant een stalen ring en in de behuizing (natuurlijk recht tegenover de ring) een magneetstaafje gelijmd. Het magneetstaafje is net sterk genoeg om het klepje onder het rijden gesloten te houden. Ik heb wel sterkere magneten, tot aan supermagneten toe, maar als ik die zou gebruiken krijg ik het klepje niet meer open.