De waarde ervan

Ten tijde van de tweewielerwinkel herkenden wij in hoeverre een tiener een scooter gekregen of zelf verdiend had. De jeugd die er zelf voor gewerkt en gespaard had, ging erg zuinig met hun aanwinst om. In tegenstelling tot hun leeftijdgenoten, die zo'n nieuwe scooter hadden gekregen. De gekregen scooters waren in korte tijd niet om aan te zien. Kapotte kappen, valschade en soms afgebroken spiegels.
Bij een van hen was het gedrag stuitend. Toen hij met zijn vader naar de winkel kwam, was het bedoeling dat zijn zoon een 2e hands scooter zou krijgen als ie zou slagen voor zijn mbo diploma. In de winkel ontstond er al snel een situatie waaruit bleek, dat de jongen de dienst uitmaakt. Hij wilde per se een nieuwe scooter en dan ook nog de duurste Aprilia. Na veel bakkeleien kreeg hij zijn zin. Tussendoor liep hij boos naar buiten en ging met een sprongetje op de motorkap van zijn vaders auto zitten. Het was een fraaie Mercedes. Toen hij weer naar binnen wilde gaan liet hij zich van de motorkap afglijden. Ik hoorde het krassen van zijn spijkerbroek over de lak. Uiteindelijk kreeg de verwende jongen zijn nieuwe scooter. Maar ook die mooie scooter was binnen een paar weken totaal afgerost.
Aan de manier waarop mensen met hun spullen omgaan in hoeverre ze bewust zijn van de waarde ervan. Zo zei een vrouw die haar boodschappentas eens op de motorkap van onze auto plaatste "Het is maar blik hoor, meneer". Ik zei toen : "Voor dat blik heb ik wel erg lang moeten sparen." Maar dat zei haar niets. Ze barst blijkbaar van het geld.
Een stel dat op bezoek ging bij onze buren in Schoonhoven, parkeerde de fietsen tegen onze auto! De fietsen van die aso's lagen uiteraard even later op straat. Daarvoor ging ik niet eens aanbellen. 
Zelf vind ik het weinig respectvol als ik diverse keren om mijn geld moet vragen. Ik schiet soms geld voor voor een klus voor derden. Maar het terugbetalen is voor sommigen niet zo nodig. Zelfs als er vooraf afspraken over gemaakt zijn. Ze kunnen zich blijkbaar niet voorstellen, dat er ook mensen zijn met minder geld.
Tegenwoordig zie ik ook veel kinderen die alles krijgen wat ze willen. Of zelfs niet eens willen. Ze hebben weinig of geen respect voor andermans spullen. Ze (er)kenen de waarde ervan niet. Ze begrijpen niet dat daar hard voor gewerkt is en dat men er zuinig mee is. Dat is hen niet aangeleerd. Logisch, want ze hebben alles gekregen, niet verdiend. Ze vinden zelfs dat ze er recht op hebben. Triest.