doen wat gezegd wordt. Dat is de manier waarop wij opgevoed en groot geworden zijn. Ik geef toe, het was soms wat extreem. Dan was er geen weerwoord mogelijk. Net zoals later in de kazerne.
Vanwege die opvoeding, zeiden wij tegen onze kinderen ook gewoon : Niet doen! of Niet aankomen! of Hier blijven! of Opeten! of Opruimen! enz. Gewoon instructies geven die opgevolgd moesten worden. Zo niet, dan wachtten er sancties.
Om ons heen zagen we het vragenuurtje opkomen : Wil je dat niet doen? Wil je daar van afblijven? Wil je dat opruimen? Heb je nog geen slaap? enz. Sommige ouders haalden al hun spullen weg, zodat het kindje er niet aan kon komen. Ze deden ook deuren op slot, om te voorkomen dat hun koter weg zou lopen. Ze leerden het kind op zoek te gaan. Op zoek naar de verstopte spullen en de sleutel of een andere ontsnappingsmogelijkheid. 😂 Zijn die kids rechercheurs geworden?
Tegenwoordig zie ik ouders en andere 'gezagsdragers' achter kinderen aanhollen. Dan hoor ik kreten als Blijf staan! of Kom hier!
Weet je wat mij dan opvalt? Dat men vaak naar zo'n kind wijst als schuldige. Gisteren zei een moeder : "Hij is een moeilijke eter". 😅 Nee moeder, jij hebt van hem een moeilijke eter gemaakt. Ik blijf erbij : wie het over z'n kinderen heeft, heeft het over zichzelf. Zo'n kind zou in dergelijke gevallen moeten zeggen : "In geval van klachten kunt u zich bij de producent melden"