Uiterlijk en innerlijk

Over mijn uiterlijk is veel gezegd. Meestal in negatieve zin. Het waren er nogal wat. Misschien herinner ik me daarom de paar leuke positieve. Zo zei een arts tijdens en keuring van mijn toen ruim 40 jarig lijf : "U heeft erg veel gesport." Ik zei trots : "Jazeker." Waarop hij zei : "Maar dat is wel erg lang geleden." 😂
In de boomgaard (zomers in korte broek en t-shit) werd mij gevraagd welke sporten ik gedaan heb of doe. Nadat ik daarop geantwoord had vroeg ik : "Vanwaar de vraag?" Toen kreeg ik te horen : "Vanwege je brede schouders en mooie kuiten." 😅

Over mijn innerlijk is aanzienlijk minder gezegd. Natuurlijk wel na een psychologische test of assessment. Een paar keer ook tijdens een functioneringsgesprek. Daar merkte men op, dat men de combi van leidinggeven en mijn persoonlijkheid opvallend. In positieve zin. Leiderschap werd toen vaak verbonden aan een afstandelijke, bazige en ook wel asociale(?) houding. Ik bedoel, je moest niet al te  veel op hebben met je personeel. Je moest afstand houden.
Een keer vroeg iemand aan mij of ik vanwege mijn stijl van leidinggeven soms een volger van Deepak Chopra was. Ik wist toen niet eens wie Chopra was. Een keer noemde men mij vanwege mijn manier van werken een 'Eenzame strijder'.
Het feit dat ik met weinig tevreden ben (inkomen), leidde een paar keer tot de opmerking : "Een kinderhand is snel gevuld." Zo'n opmerking corrigeerde ik dan met : "Je bedoelt, dat ik niet zo hebberig ben." Dat werd aan de andere kant van de tafel niet altijd als aardig ervaren.
Een tijdje geleden noemde een aardige buitenlander mij een "Zwarte Wolf". Zwart, vanwege mijn uiterlijk. 😁Binnen de context van zijn INFJ uitleg, ervoer ik dat als een bevestiging  en ergens ook wel als een compliment. Toch heb ik de persoonlijkheid van de Wolf die hij beschreef, maar even opgezocht. Alles even checken hè.