De uitwerking is volgens een Duitse deskundige contraproductief gebleken : er is veel meer weerstand tegen de komst van Arabische en Afrikaanse migranten dan voorheen. Discriminatie en intolerantie zijn toegenomen. In Keulen waren het groepen jongeren uit Noord Afrika (nader gedefinieerd als Marokkanen) en Irakezen die zich ernstig misdragen hebben, door vrouwen lastig te vallen / aan te randen. Naar zeggen waren daar nauwelijks Syrische vluchtelingen bij aanwezig. Maar door alle geheimzinnigheid werd die conclusie door de burgers wel getrokken. Men ergerde zich aan de brutaliteit van de vreemdelingen, die zich alles denken te mogen permitteren, omdat "Mevrouw Merkel ons gevraagd heeft naar hier te komen." Al met al kreeg ik van de Duitse verantwoordelijken in de documentaire weer het oude bekende Wir haben es niet gewusst als excuus te horen. Er werd gesproken alsof men louter afhankelijk was van communicatie op papier : het stond niet in krant A, dus... Dat klinkt in een tijd van sociale media, smartphones, WhatApp, Twitter enz. erg ongeloofwaardig. Jammer dat de journaliste dit niet naar voren bracht. Toen de waarheid aan het licht kwam werd de Duitse pers uitgemaakt voor Leugenpers (Lügenpresse) een term uit de Nazi-tijd toen de pers het Nazi regime volop steunde (Trump aanhangers bezigen die term ook). Het was zelfs zo erg, dat slachtoffers die spraken of klaagden over hetgeen hen die horrornacht was overkomen, als vreemdelingenhaters werden afgeschilderd. Een reactie die we ook in ons land kennen als het om critici van het vluchtelingenbeleid gaat. De vluchtelingenpolitiek van Mevrouw Merkel moest hoe dan ook van hoog tot laag beschermd worden.Ook in ons land zijn overheden en pers zo te werk gegaan. Dat doet men nog steeds op allerlei gebied waar politiek speelt. Maar ook hier geldt, al is de leugen nog zo snel....
Als ik tegen een ambtenaar in het bijzonder of de overheid in het algemeen lieg, word ik gestraft. Als het andersom gebeurt, is heet het 'politiek'.