Gisterochtend ben ik eerst een antigriepprik gaan halen. Je kon merken dat het gratis was; druk dus. Voornamelijk mensen met grijs haar, net als ik. Maar de rij wachtende slonk zienderogen. Voordat de assistente de naald in mijn bovenarm plantte, nam ze een slok uit een glas. "Moet je je wat moed indrinken?", vroeg ik. Het bleek geen wodka of jenever, maar water te zijn. Ik voelde nagenoeg niets van de prik. Dit keer werd de naald niet in de zijkant, maar meer aan de achterkant van mijn bovenarm in mijn lijf gestoken. Hopelijk heeft het goedje weer een positieve uitwerking op mijn gezondheid.
Ik hoop dat ik er goed aangedaan heb, ik heb een andere (gebruikte) startmotor gekocht. Het euvel van de Ducato is dat ie de ene keer vlot en de andere keer erg moeizaam start. Het laatste kwam vaker voor en deed vermoeden dat de accu zwak was. Maar dat was dus niet zo. Trouwens de accu was bij aankoop van de Duc spiksplinternieuw. De aansluitingen van de startmotor heb ik ook nagezien. Ik heb de aarding / massa opnieuw gemonteerd. Daarvoor heb ik er goed voor gezorgd dat het blank op blank metaal is. De oude aansluiting was nogal gecorrodeerd door accuzuur. Ondanks de ingrepen bleef het euvel zich voordoen. Gelukkig startte de Duc wel telkens. Natuurlijk heb ik flink gegoogeld (of digitaal gegoocheld?) om op allerlei fora over de startproblemen van de Ducato te lezen en de mogelijke oplossingen.
Gelukkig is hier in de buurt een Ducato specialist, zij het dat het een demontagebedrijf is. Daar lag voor weinig een startmotor op mij te wachten. Voor alle zekerheid heb ik hem gelijk naar een revisiebedrijf gebracht. Pas na de revisie ga ik hem (laten) monteren.
De startmotor zit met drie bouten en een steun vast op het motorblok. De grote steun zelf zit met twee dikke bouten vast op het blok. En dan de bedrading nog. Dus zo spannend is het niet. Maar er is wel een hefbrug voor nodig, want hij zit wat ingeklemd tussen andere motordelen.
In de loods heb ik na het demonteren van een oude cv ketel het reservewiel onder de wagen vandaan gehaald. Het wiel ligt in een rek, dat onder de bak hangt. Sinds de montage van een trekhaak, is het reservewiel lastig onder de wagen vandaan te krijgen. Dat komt omdat onder de bumper zich nu de dwarsbalk van de trekhaak bevindt. Het is zaak om bij een lekke band eerst het reservewiel te lossen met behulp van de krik. De achterkant moet een centimeter of 5 omhoog. Pas als het reservewiel bevrijd is, kan het vervangen van de lekke band pas beginnen vanwege het gebruik van de krik. Zo, dat weet ik dus ook weer. Ik heb nog gekeken naar andere opties, maar die zijn lastig te realiseren. Een wiel op het dak vergt weer een ladder en/of een hijskraantje. En aan de achterdeur ophangen zie ik helemaal niet zitten. Ik heb het rode gevaar trouwens een (voor mij) nostalgische 'naam' gegeven : C13.